Een dependance van het paradijs

We zijn nu een paar daagjes vakantie aan het vieren bij Sylvia (zus van Saskia) en Tapani (haar Finse man). Even voor de duidelijkhid: het fietsen is ook vakantie hoor! We vinden het heerlijk om onderweg te zijn op de fiets.
De meeste Finnen hebben een mökki (vakantiehuisje). Deze varieert van een simpele blokhut tot een complete villa. Vaak staan ze aan het water, maar soms ergens in het bos, in het binnenland.
Sylvia en Tapani hebben een deel van een eiland hier in het merengebied in bezit en daarop hebben ze een prachtige blokhut gezet. Met uitzicht op het water, tussen de bossen en behoorlijk verlaten. Het is een stukje paradijs op aarde.

De blokhut heeft natuurlijk een (houtgestookte) saune, die elke dag aan gaat. Is een heerlijk alternatief voor de douche en naar goed Fins gebruik, rossen we mekaar af met berkentakken. Om af te koelen, loop je de steiger af en neemt een duik in het meer. Aan de steiger ligt een boot, want je doet hier veel boodschappen en bezoekjes met de boot. Overigens moet je hier goed kunnen navigeren. De weg vinden is al een crime, en overal liggen stenen net onder het water oppervlak.

Voor de gasten hebben ze een kleinere blokhut gebouwd, iets verder in het bos. Dit is een een-kamer ruimte met een bed, een tafel en stoelen. En een prachtige veranda waarop je kunt zitten en naar het meer kunt kijken.

Tenslotte is er nog een 'kota'. Dat is een huisje met een vuurplaats in het midden, waar je worstjes of (zelf gevangen) vis grilt en gezellig met elkaar kletst. Of geniet van de stilte en staren in het vuur.

Het huisje is volledige self-supporting. Er is een put geslagen voor het drinkwater. De stroom komt van zonnepanelen, de op de pier staan. Alles is hout-gestookt; kachel, sauna, warm-water. Alleen het koken gebeurt op gas.

Als toilet staat er een 'huusi' Dit is een huisje (of poepdoos) waar de grote boodschap gecomposteert wordt tot vruchtbare grond. Met een beetje turf gaat de geur weg en na een tijdje is er weinig meer van over.
Maar het mooiste is (voor de mannen) dat je om te plassen gewoon het bos in gaat en een boom uitkiest. Of je gaat naar de waterkant en kijkt hoe ver je kunt komen met de straal. Is trouwens bedroevend weinig. Vroeger (vroeguh) was dat enkele meters. Tegenwoordig ben ik blij als ik mijn voeten droog houd.

Kortom, een fantastische plek om te zijn. De rust en de ruimte. Het uitzicht en de stilte. En door Sylvia en Tapani worden we hier zodanig gepamperd dat het voor ons een een dependance van het paradijs is.

We blijven hier een paar dagen en in de loop van de volgende week stappen we weer op de fiets.

Nog een naschrift:
Misschien geef ik de indruk dat het hier steeds slecht weer is. Dat is niet zo. De laatste dagen is het fantastisch. En daarvoor soms een bui. Alleen de dag dat we naar Imatra fietsen was het slecht. Maar verder is het hier een heerlijk klimaat.
:SMS update:: 22 juli 2009 :
On the road again. Vandaag via pr achtige route en heel mooi weer naar Puumala gefietst -82 km-. Kamperen in bos vlak aan meer. Genieten hier! Morgen Mikkili.