Schotland

Het B&B waar we zitten is erg verzorgd. We zitten in de "roze" kamer. Er zijn vijf soorten zeep, er staat koffie en thee om zelf te maken en er zijn koekjes en chocolaatjes om te eten. Ook de ontbijttafel is gedekt als in een luxe restaurant. Het heet hier Scottisch breakfast en vertoont veel gelijkenis met de Ierse variant. De blackpudding is wat anders van smaak en samenstelling en er is geen white pudding. Naast dit uitgebreide ontbijt is er vers fruit en serials. Genoeg om voorlopig op te fietsen. Tel daarbij op dat het droog is en droog lijkt te blijven en de dag kan al niet meer stuk.
Bij Carlisle kunnen we de fietsroute langs de muur van Hadrianus oppikken. Om bij Carlisle te komen kunnen we fietsroute 7 gebruiken. En om op fietsroute 7 aan te haken moeten we eerst naar Newton-Stewart. In deze laatste plaats kunnen we komen via een route over kleine weggetjes die ik thuis uitgepuzzeld heb. Die is 43 kilometer en waarschijnlijk betekent het veel klimmen en dalen. We kunnen ook over de A747 die overgaat in de A75. Deze zal vlakker zijn maar veel meer hard rijdend verkeer hebben. Deze is ongeveer 40 kilometer.
We kiezen voor de laatste. Het is zaterdag dus we gokken erop dat het minder druk is. Het is een goede gok. Het is geen leuke weg maar bij een heuvel kunnen we door een dorpje parallel aan de weg en bij dual-carriage ways (waar veel ingehaald wordt) is er een apart fietspad.
In Newton-Stewart pakken we de cycle-route op en die is prachtig. Kleine weggetjes en fietspaden leiden ons het Schotse landschap in. We schrikken wel van de eerste klim. Ik red het net, staande op de pedalen en met slippend achterwiel. Saskia moet lopen. Het is gelukkig maar een korte klim en als we achterom kijken dan zien we dat hij 20% is.
Het landschap is anders dan Ierland. De bergen ogen anders. Meer bomen en groener. Hoe hoger we komen hoe leger het wordt. We worden getrakteerd op prachtige uitzichten en overal stenen muurtjes. Een deel van de fietsroute loopt over een oud treintraject en voort ons geleidelijk omhoog. Als we Creetown binnen rijden worden we verwelkomd met doedelzak muziek. Er is een dorpsfeest met allerlei standjes en muziek. Een stand heeft tamme uilen in alle groottes en maten. Voor een pond kan je ze op de arm krijgen. Als we weer weg gaan begint de blaaskapel te spelen. Wat een ontvangst en vertrek!
Daarna gaan we naar Gatehouse of Fleet. Prachtige namen hebben ze hier. De weg gaat over een pas en geleidelijk klimmen we naar 150 meter. Het is een klein weggetje en we kunnen hier ook weer naast elkaar fietsen omdat er nog minder verkeer is dan in Ierland. Ook hier is het landschap weer fraai. Ierland was mooi maar Schotland kan er ook wat van. 
In Gatehouse of Fleet hebben we er 74 kilometer op zitten. Saskia is moe. Ik wil graag kamperen omdat het mooi weer is en Ik heb de camping gepland op 95 kilometer. Dat lijkt niet haalbaar. We gaan een paar B&B's langs maar alles zit vol. Er is een feest in het dorp. Een hotel zegt dat ze vol zijn, maar volgens mij willen ze ons niet hebben. Verderop is nog een hotel met meer cachet en daar hebben ze wel plek. Het kost dan wel £99. Veel te duur vind ik. Ik fiets de straat nog even uit en daar blijkt een camping te zijn. Voor £16 zetten we de tent op het veldje. En bij de Spar halen we boodschappen voor het avondeten en ontbijt voor £20 (inclusief drankjes). Kijk dat zijn betere prijzen. We proosten in de zon als de tent staat. Een zakje chips erbij voor de feestvreugde. 
Daarna ga ik douchen. Ze hebben grote badkamers met douche, toilet en bad. Je duwt buiten op een knop om het licht aan te doen. Ik ga uitgebreid douchen, inclusief scheren en de was doen. Dat duurt wat lang en op een gegeven moment valt water, licht en ventilatie uit. Op de tast zoek ik in het donker de deur want ik heb wel door dat ik buiten weer op de knop moet duwen. Dat doe ik dan ook in mijn blote kont. Gelukkig zijn er geen getuigen. Na het douchen koken we in het keukentje ons maal. Pasta met kaassaus en ham. Een salade. En yochurt na. Het was een mooie dag.