De laatste kilometers

Het is toch altijd een beetje afzien in zo'n stapelbed. Ik heb 's nachts mijn vrouw het liefst dicht naast mij. En de wc's zijn ook ook nog naast onze kamer dus af en toe klapperende deuren. We ontbijten karig in de zaal waar ook de tent ligt te drogen. Alleen een broodje van gisteren en een kopje thee. Dan inpakken en op weg. Het doel van vandaag is Prudhoe, ongeveer 40 kilometer voor de haven. Als we bij het hostel de bocht om gaan manifesteert de eerste helling zich meteen. Gelijk zo'n 20% op de koude spieren. Oeffff!
Daarna op en neer naar Haltwhistle. Elk weekend zijn daar bar-fights, dus ruig volk. Op de woensdagochtend zien we daar weinig van. Gewone mensen die hun gewone boodschappen doen, net als wij. We halen verse broodjes en yoghurt voor het tweede ontbijt. Dit consumeren we in de zon op een bankje in Melkridge. Ja, het is vandaag weer mooi weer. Elke dag weer een verrassing, het weer hier.
Via fikse klimmetjes komen we eerst door Twice Brewed en dan in Once Brewed. Weer zulke fantastische namen. In het Visitor Centre van de Romeinse Vindolande nederzetting maken we een koffie en kletsen we met het Engelse gezin wat ook op de fiets onderweg is. Hij heeft een tatouage van een (voorblad) tandwiel op zijn kuit. Zo een wil ik ook wel.
Daarna is er nog één steile klim en dan een heerlijke lange afdaling. Het mooie weer is alweer over en het begint aardig te betrekken. Maar we zijn al blij met een droge dag en de uitzichten zijn weer fantastisch. In de verte Hadrian's Wall en heidevelden strelen het oog.
Hexham is een lelijke industriële stad. Ik ben blij dat we erlangs heen gaan. Vervelende automobilisten die ons niet eens over willen laten steken. Corbridge daarentegen is een prachtig geconserveerd Engels stadje. Een genot om doorheen te fietsen. Inmiddels is wel duidelijk dat we gemakkelijk door kunnen fietsen naar Newcastle. Dan kunnen we morgen lekker uitslapen, een beetje shoppen en in de middag de laatste 15 kilometer naar de boot fietsen. Er zijn meerdere hostels dus een slaapplaats vinden moet geen probleem zijn. De route loopt langs een prachtig fietspad langs de rivier de Tyne. Newcastle is, met zijn voorsteden, een gigantische stad maar door het rustige fietspad fietsen we gemakkelijk richtig het centrum. Alleen het laatste stukje moeten we even zoeken. Ik heb het Eurohostel in de GPS en daarmee navigeren we zo door de stad erheen. 
Het Eurohostel is als een hotel. Voor £50 hebben we een kamer met vijf slaapplaatsen en een douche/toilet voor onszelf. De fietsen kunnen in de kelder. Ik loop even de stad in om wat te halen om op het eigenlijke einde van de tocht te kunnen proosten. Na 1800 kilometers, zonder ongelukken en zonder fietspech. Een prachtige tocht door Ierland en met Schotland en Engeland als toetje, helemaal geslaagd. Ondanks dat het weer niet echt meewerkte.
Na de lekkere douche lopen we het centrum van Newcastle in. Het is best mooi hier. Geen zwarte en grauwe gebouwen maar een mooi centrum. Ik ben hier al zeker tien keer langs gereden maar we zijn nooit het centrum in geweest. Het is best de moeite waard en morgen gaan we het nader bekijken. 
We lopen langs "Barluga", een hele hippe tent waar je ook kunt eten. Hartstikke leuk hier en we eten erg lekker. Saskia heeft een Thai Pork Curry en ik heb een Cod Steak, peppered, met Thaise noodles. Erg smaakvol.  
Nog een beetle in feeststemming sluiten we af met koffie/thee, bonbons en een goede whiskey. Daarna naar het hostel terug. Er is een gezellige bar met leuke muziek waar we nog een tijdje lezen in goede fauteuils. Het leven is goed!