Dromen zijn bedrog

Het is nog erger dan ik in mijn worst-case doemscenario had kunnen bedenken. De helft van de doos is verdwenen en daarmee ook een helft van mijn fiets. Waarschijnlijk hebben ze lootjes getrokken wie mij het slechte nieuws moest brengen want de man die mij het restant overhandigt kijkt ook niet echt gelukkig. "I am so sorry" brengt hij nog uit. "I will get the rest for you". Het deel wat ik nu krijg ziet er zielig uit. Spaken steken uit de Rohloff omhoog. De achtervork staat krom en als ware het een gewond beest drupt de gel uit mijn zadel. Het voorwiel wat ik even later krijg had ook uit de wokkel fabriek kunnen komen en de voorvork heeft een vorm die hij nooit heeft gehad en ook nooit meer zal krijgen. Ik kan wel janken en dan... word ik wakker. Het was namelijk mijn droom van gisterenavond.

In werkelijkheid is het allemaal prima gegaan. Om kwart over tien vertrokken, een paar kleine files deden me nog wel even zweten. Ik heb een hekel aan deadlines als ik geen invloed op de uitkomst heb. Maar om kwart over een komen we aan bij het vliegveld, laden de tassen op en rijden naar binnen. Steven volgt ons met de twee dozen en dat geeft wel wat bekijks. "Ik ga op reis en neem mee...twee dozen" lachen twee dames hem toe. In de hoek zetten we de dozen in elkaar en pakken alles in. Dan in de rij voor de checkin. Onze bagage is samen ongeveer 30 kilo en een van de fietsen moet ook gewogen worden; 24,3 kg. Allemaal binnen de limieten. De bagage verdwijnt en bij de 'afwijkende bagage' checkin kunnen we de fietsen kwijt. Helaas moeten onze zorgvuldig dichtgeplakte dozen weer open. De man wil graag zien wat erin zit. Geduldig snij ik de zaak weer open, hij kijkt, alles ok, en ik plak de zaak weer dicht. Daarna door de douane en wachten op het vliegtuig.
Eindhoven is geen Eelde. Ik had een kneuterig provinciaals vliegveldje verwacht maar het is nog aardig groot met verschillende gates. Om half vier is er nog geen vliegtuig te zien. Maar alles komt goed. Om tien over vier gaan we de lucht in. Vanuit het vliegtuig zien we dat ze netjes omgaan met de dozen.
Ryanair is goedkoop maar het is allemaal wel krap en je moet overal voor betalen. Het zou me niet verbazen als er een schoteltje staat in het toilet waar je geld achter moet laten. Toch was het een prima vlucht.
In Dublin worden de fietsen netjes overhandigd. Er zit zelfs geen krasje op de doos. We pakken de fietsen uit, zetten de boel weer in elkaar, laden de tassen op en fietsen zomaar ineens in Ierland. Met de GPS is de route goed te vinden naar het Dublin International Youth Hostel. Het is wel erg druk en ook het links fietsen is wennen. Ik weet steeds niet welke kant ik op moet kijken. We krijgen een kamer op de tweede verdieping. Met zes bedden, maar wel privé. Vier bedden blijven dus leeg. Douche en wc op de gang dus het is net als kamperen. En het kost ook bijna niks. Voor twee nachten betalen we iets van 90 euro.
Het is inmiddels een uur of zeven en we hebben honger en dorst als een Ier. In ongeveer 15 minuten lopen we naar het centrum. Het is daar druk en gezellig. In het 'Temple bar" gebied vinden we een Iers eethuis. Saskia neemt een Irish stew en ik de mosselen in cider. We spoelen het weg met wijn en Guinness. Heerlijk.
Daarna slenteren we nog even door de stad. Het is gezellig druk. We zien een knokpartij van dichtbij en er lopen heel wat vreemde figuren rond. Op de terugweg naar huis duiken we nog even een pub in. Ik tik nog een dubbele "stout" weg en Saskia kan eindelijk aan de cider. Inmiddels is het elf uur. In Nederlandse tijd twaalf uur. Genoeg voor vandaag. Terwijl ik dit schrijf maak Saskia de bedden op. En dan duik ik in mijn mandje. Morgen gaan we Dublin wat nauwkeuriger onderzoeken.