Vakantiegangers

Ik schrijf dit op de sofa van een kamer in bed and breakfast Macarthys Ja, je leest het goed. Deze laffe tekkels zitten weer luxueus in plaats van in een tentje op de camping. Als ik naar buiten kijk, lopen de mensen met paraplu's voorbij. Het druppelt gestaag door en dat terwijl het vanmorgen zo prachtig begon.
We slapen heerlijk in onze cottage en als we om zeven uur naar buiten kijken schijnt de zon en zien we blauwe lucht. Van Jenny, onze landlady, hebben we eigen gemaakt brood, twee eitjes, melk en jam gekregen. Ik bak de eitjes en we ontbijten buiten in de zon. Om kwart voor negen fietsen we weg. Eerst weer het hobbelpad af en daarna meteen een kilometer klimmen om in New Ross te komen. Het zweet gutst gelijk al weer van mijn hoofd en ik ben meteen opgewarmd. Het is druk in New Ross dus we laten het centrum maar links liggen. 
Langs de route heb ik allerlei caches gelokaliseerd. Dit zijn vaak mooie plekjes waar een 'schat' ligt. Dit is een doosje met een logboek en wat snuisterijen. Je mag wat ruilen maar dat doe ik zelden want het is meestal rotzooi wat erin zit. En eigenlijk gaat het ook niet om de schat, maar om het plekje. Ook nu komen we hierdoor weer op bijzondere plaatsen. Oude kerkhoven, vervallen kerken en schilderachtige plekjes. Vaak hangt er een bijzondere atmosfeer en ook hier voelt het goed. We doen er twee op weg naar Mullinavat. Daar doen we meteen wat boodschappen voor de lunch.
De weg gaat steeds op en neer. Eigenlijk is er nauwelijks een vlak stuk bij. Het is weer veel zwoegen in de laagste versnelling en naar beneden haal ik vaak snelheden van boven de 50 km/u. De weggetjes zijn prachtig en hebben nauwelijks autoverkeer. Inmiddels is het zweethemd uit en zijn de pijpen gelost, zo warm is het in de zon. Zo ploeteren we door naar Carrick-on-Suir, waar donkere wolken zich samen hebben gepakt. Saskia doet boodschappen in de super en ik sta buiten in de drup te wachten. Deze drup gaat over in een gestage regen, dus het pak gaat maar aan. Echt droog blijf ik er niet in want bij het klimmen kan ik mijn transpiratie vocht niet kwijt.  Lastig, die dilemma's. Pak uitdoen en nat worden van de regen of pak aanhouden en nat worden van het zweet?
We moeten toch wat eten, dus staande onder een paar bomen maken we brood en een soepje. Die laatste komt bijna niet leeg want hij druppelt steeds weer vol. 
Daarna de laatste 20 kilometer richting Clonmel. Negen kilometer buiten dit dorp zit een camping. Boven op een heuvel. Da's een uur extra fietsen. In de regen. En morgen ook weer een uur extra. En er is ook nog een omleiding. We kiezen voor de gemakkelijke weg en gaan door naar Clonmel. Dit is een grotere stad dus daar moet wel een B&B te vinden zijn. Nou, dat valt nog niet mee. Ik had verwacht te struikelen over de bordjes, maar we zien er geen een. Via een dame horen we van Macarthys en zo zijn we hier gekomen. Ik vind het niet goedkoop, maar we hebben een enorme kamer met twee twee persoons bedden, een sofa en een grote badkamer met een douche als een waterval. En dat alles voor de somma van € 70. En morgen een uitgebreid Engels ontbijt. Vlak dat ook niet uit. Daar kunnen we zeker 20 kilometer op verder. Helaas zitten we wel weer op de tweede verdieping. Blijkbaar schatten ze ons als fitte mensen in want met al die tassen omhoog en omlaag valt niet mee
Vanochtend hadden we er nog discussie over; hoeveel hebben we per dag nodig om rond te komen. Ik ga uit van € 50 per dag. Voor het eten € 25 en voor de camping ook. Saskia zit op € 100 en voor vandaag krijgt ze daar gelijk in. Maar dan heb je ook wat luxe extra.
We besparen wel weer wat op het eten want we hebben diepvriesmaaltjes rijst met saus gekocht. Die gaan zo in de magnetron en dan kunnen we er weer even tegen. Dus vandaag een beetje vakantieganger in plaats van fietsreiziger. Morgen is de weersvoorspelling beter. Ik hoop dat we dan weer kunnen kamperen.