The Climbers Inn

Het heeft de hele nacht af en aan geregend. Soms hard, maar meestal zachtjes. Als de wekker om zeven uur gaat is het droog. Zoals gebruikelijk sta ik weer als enige onder de douche. Ik droog de tent af terwijl Saskia binnen opruimt. We ontbijten uitgebreid naast de tent. Pas om kwart over negen, laat voor ons doen, rijden we weg. We hebben een kleine 80 kilometers voor de boeg maar wel twee passen.
Het is een klein stukje naar Glengariff maar wel indrukwekkend. Deze kust lijkt veel op de Scandinavische. Stenen, bossen en water. Het is zondagochtend en lekker rustig. Er is een kleine klim maar die geeft wel een prachtig uitzicht over Bantry Bay.
Na Glengariff begint de grote klim naar de Caha pas. Deze gaat tot boven de 300 meter. Geen indrukwekkend getal maar inspannend genoeg. Terwijl we omhoog gaan worden langzaam de uitzichten mooier en mooier. Maar halverwege de klim is er een bordje van "The Ewe sculpture garden" en daar besluiten we even te stoppen. Een juweeltje. Een kunstenaars echtpaar heeft een stuk land tot een groot museum omgebouwd. Het is moeilijk met woorden te omschrijven maar alleen het feit al dat ik daar wel 100 foto's maak, moet genoeg zeggen. Kijk maar eens op www.theewe.com.
De verdere klim is niet moeilijk. Gewoon blijven trappen en je komt vanzelf boven. We doen bovenop nog een koffie met uitzicht. Dat is het voordeel van zelf koffie maken onderweg je doet het op de mooiste plekjes. De lucht is weer grijs maar het grootste deel van de dag blijft het droog.
Na de afdaling komen we in Kenmare. Daar is het een gekkenhuis. Je kunt over de (toeristen)koppen lopen en alle winkels zijn gewoon open. Snel weg hier. Via een drukke weg gaan we westwaarts. Helaas wind tegen en dit is weer een vervelend stuk.
Via kleine binnenweggetjes gaan we naar Ballybeama pas. Het is een singletrack weg en er is nauwelijks verkeer. Door de eerdere klimmen zit ik al behoorlijk stuk. En ook hier is het loeisteil, dus het is erg afzien. Saskia klimt anders dan ik. Zij begint onderaan te trappen, laag tempo en stug doorgaan. Ik rij een veel hoger tempo maar moet onderweg vaak even stoppen om bij te komen. Uiteindelijk komen we meestal tegelijk boven, dus beide methodes zijn bruikbaar. Een voordeel is dat het hier prachtig is. We genieten zo van het landschap dat de vermoeidheid hierdoor op de achtergrond raak. Elke kilometer is een plaatje en ik fotografeer me dan ook suf.
Het is een lange dag. Pas na zes uur zijn we op de pas en dan moeten we nog een stukje. De beloning van al dat klimmen is een mooie afdaling. De wegen zijn hier vaak niet al te best. Vaak grote gaten in de weg dus als je met 50 km/u naar beneden suist moet je goed op blijven letten. We hebben geluk. Een deel van de afdaling is nieuw asfalt.
In Glencar is "The Climbers Inn". Eigenlijk willen we vragen of de camping verderop nog wel bestaat (ik kon hem niet vinden op Internet) maar het blijkt dat we hier ook kunnen kamperen. Achter de kroeg is een ongemaaid veldje waar we de tent kunnen opzetten. Het is niet veel en we zijn de enigen maar we zijn erg moe en fantaseren al tijden over een pub op de camping. En het kost maar € 5. Er is een douche en een wc. De douche zet je aan met € 1 munten. Het lijkt allemaal te mooi om waar te zijn...
...En dat is het ook. Voor € 1 krijgt je maar één minuut water. En alleen maar in de koude variant. Saskia vraagt nog even na. Je moet er een paar euro ingooien en dan zou hij warm moeten worden. Niet dus. We douchen voor € 5 met steenkoud water.
Verder stikt het er van de midgets. Met honderden vallen deze ellendelingen aan als je je buiten vertoont. Zelf als je zoveel mogelijk bedekt, wordt je nog lek gestoken. Zo veel mogelijk in de tent blijven dus. Maar we moeten ook nog eten en dat kunnen we niet in de tent maken. Ik ben de pineut en warm de maaltijd op. Buiten, tussen de midgets. Onze karige maaltijd, waar we twee passen op fietsen, bestaat uit een maaltijdsoep, brood met kaas, een wortel en een yoghurtje.
De rest van de avond zitten we in de pub. Ik vraag, en krijg, mijn € 5 douchegeld terug. Het is hier wat oud en uitgeleefd maar aardig druk. Oma staat achter de bar en zorgt, in haar tempo, dat iedereen wat te drinken krijgt. De TV staat te tetteren. Ze spelen hier een combinatie van voetbal en handbal wat prominent vertoond wordt. Toch is het hier prima. Lekker warm, voor mij staat een Guiness en er zijn geen muggen. Een mooie afsluiting van een prachtige dag.