Navigatie

Elke keer als ik zo lang in de auto zit, dan vraag ik me af; Waar doe ik het voor? Je kunt toch ook gewoon in Nederland een stukje gaan fietsen en dan hoef je niet zo ver te rijden. Maar meestal als ik er ben, dan is het elke kilometer waard. Ik hoop dat dit nu ook zo is.

Om tien over acht rijden we weg. De navigatie geeft aan dat de ETA (Estimated Time of Arrival, de aankomsttijd) ongeveer half zes is. Mooi!
Dit is de eerste keer dat ik volledig op de navigatie rij en niet thuis uitzoek wat de beste route is. Op een klein schermpje laat zij (het is een vrouwelijke stem) de gehele route, een kleine duizend kilometer, zien. En dat ovezicht is erg klein. Nou het zal wel goed zijn...
Door Nederland gaat voorspoedig. België gaat ook prima, los van de toestand van het wegdek. We zijn Frankrijk nog maar koud binnen en we staan stil. Langzaam zie ik de ETA opkruipen naar zes uur. Uiteindelijk zijn ze aan het snoeien langs de snelweg waardoor de file ontstaat. Snoeien is prima, maar niet op mijn vakantiedag.
De navigatie leidt ons langs Parijs. Dacht ik. Nee zij weet het beter en leidt ons dóór Parijs. Het verkeer staat daar muurvast. Zes wegen breed, zes wegen boven mij en zes wegen onder mij. Allemaal blik. Ik wist niet dat er zoveel auto's bestaan. En ik heb nog nooit zoveel gezien van Parijs in zo'n rustig tempo. Saskia roept enthousiast dat ze de Sacre Coeur kan zien in de verte. Ik heb mijn oog meer op de ETA die langzaam doorschuift naar zeven uur en later naar half acht. Maar goed, aan alle mooie dingen komt een eind en zo komen we ook weer uit de file.
De rest van de route gaat voorspoedig en zo win ik wel weer vijf minuten op de ETA, die iets verderop weer ongedaan worden omdat ik moet tanken. Na 960 kilometer en € 38,40 aan tolgeld komen we in Chinon en het voelt meteen als vakantie.
Hotel "Le Plantagenet" ligt aan een pleintje met platanen. Een "echt" Frans hotel met een conglomeratie aan gebouwtjes waar we een mooie kamer krijgen. 
We hebben flink honger dus gaan gelijk Chinon in. Authentieke straatjes en veel Franse restaurantjes. Na wat zoeken valt de keus op L'Ardoise. Buiten staat een bord met verschillende gerechten waaruit je zelf je menu kunt samenstellen. De prijs lijkt €15 voor twee gangen en €18 voor drie. En het ziet er erg sjiek uit. Binnen komen we erachter dat de prijs €20 is en dat die 15 drie uur is en 18 zes uur. Tijdens waarop je kunt eten. Maar het is nog niet duur en we eten en drinken er voortreffelijk. En bijzonder. Bediend door een uiterst charmante serveerster die haar best doet om een beetje Engels te praten. Samen met ons beetje Frans komen we er wel uit.
Toch valt het eten niet goed bij mij. Ik heb al een paar dagen last van diarree en ook nu wil het eten er graag zo snel mogelijk uit. Van onder of van boven. En omdat de zon steeds zo laag staat heb ik ook nog hoofdpijn gekregen. En dan heb ik dinsdag ook nog een spier in mijn rug verrekt. Geen goed begin van een vakantie en slap als een vaatdoek kruip ik om half elf erin. Hopenlijk morgen weer fris op.