Hond

Het klinkt misschien vreemd, maar ik weet nu hoe een brief zich voelt in de eveloppe. Ze hebben hier nog bedden met gewone lakens en een deken. En die maken ze zo strak op dat ik mijn adem in moet houden om tussen de lakens te kunnen glijden. Als een brief in de enveloppe. Desondanks slaap ik prima. De slaap der vermoeiden want ik wordt natuurlijk ook gewoon moe van die afstand.
Voor vandaag staat er een dikke 60 kilometer op het programma en mensen rekenen zich daarmee rijk. "Een rustdag" wordt er al geroepen. We gaan uitslapen en shoppen en we komen lekker vroeg aan en we gaan kastelen bekijken. En hiermee wordt de tijd drie keer uitgegeven terwijl hij er maar een keer is. Volgens het schema is het 67 kilometer plus nog een paar naar het hotel. Bijna zeventig. Voor mij is dat een volle fietsdag.
We beginnen met een later ontbijt. Ik zie het 'domaine' nu bij daglicht. Het zit er mooi uit. We slapen boven maar de kamers beneden zijn allemaal leeg. Ik had daar historisch meubilair verwacht. Een beetje kaal zo. Het zal wel (te) veel geld kosten om het in te richten. Het ontbijt is prima en we zitten pas na tienen op de fiets. Het weer is totaal opgeklaard en we fietsen weg in de zon. Nog een blik op het "domaine" dat prachtig weerspiegeld wordt in de vijver en dan weer de bossen in. De zon is lekker maar het is ook behoorlijk fris. Handschoenen aan. Na een kilometer of tien komen we in Billy waar de bakker geplunderd wordt. En in Chattillon gaan we een winkeltje in voor postzegels maar we eindigen met koffie in de zon. De weg klimt en daalt wat en het fietsen gaat lekker. Had ik al gezegd dat de wegen hier zo mooi strak zijn? Glad asfalt en weinig verkeer. Twee ingrediënten die het fietsen erg aangenaam maken. 
In Saint-Aignan zoeken we nog een cache en lunchen we aan de rivier. Bijzonder is dat de auto een paar honderd meter verderop staat, want daar zijn we zondag vertrokken. Hij blijft daar nog een paar dagen staan want we hebben nog wat kilometers tegoed. Langs de rivier "Le Cher" gaat het verder. Er zijn inmiddels wat wolken gekomen en de dreiging van regen wordt waar gemaakt.  We fietsen door een bos en horen in de verte de regen naderen. Onder bomen schuilen we tot het ergste voorbij is. Met de regenbroek fiets ik even later in de zon. Het wordt hier heuvelachtig en af en toe moeten we op de pedalen.
Marcel fietst af en toe vooruit en bij de brug voor Chenonceaux wacht hij ons op. Met een hondje. Vrolijk draaft dat hondje met ons mee. Kilometer na kilometer. Soms over de weg en dan moeten de automobilisten stoppen. We raken hem niet meer kwijt. 
Uiteindelijk komen we tegen vijven na 68 kilometer bij chateau de L'Isle aan. Met hond. Ria geeft hem wat te drinken uit haar hoed (!). Via de waard regelen dat hij opgehaald wordt. Er staat een telefoonnummer op zijn halsband. Het zal niet de eerste keer zijn dat hij vreemd gaat.
Chateau de L'Isle is absoluut de mooiste overnachting tot nu toe. Een prachtig gebouw met smaakvol ingerichte kamers. In de eetzaal kijken we onze ogen uit. En ze hebben een "pression", mijn kroon op de dag. We drinken wat en evalueren de dag. Ria en Lucas introduceren het spel "wakken en beren" maar ik kan er geen chocola van maken. Dan maar even lekker douchen. Het eten is al besteld en om half acht gaan we aan tafel. Nog even tijd om dit verslag te maken. Ik probeer er ook een paar foto's bij te plaaten. In de kamer heb ik geen wifi maar zo voor het eten probeer ik even te uploaden want in het hoofdgebouw is er wel "zendingskracht".
Morgen naar Chinon. Een etappe van 80 kilometer. Het fietsen gaat lekker dus het zal we weer een fijne dag worden. De weersvoorspelling is goed maar het wordt wel kouder. Maar dat mag de pret niet drukken.