Loire

Zondagochtend. Aan mijn eigen tafel en met mijn eigen koffie lijkt de vakantie alweer mijlenver weg. Wel heerlijk dat het nog steeds zo'n mooi weer is, dat verlengt de vakantie toch nog een beetje. Je hebt nog één dag tegoed. Bij deze.

In Chinon hebben we nog een tijdje rond gelopen. Het is een prachtig stadje met oude straatjes en vakwerkhuizen. En nu hebben we de tijd genomen dit ook te bekijken. Echt de moeite waard, mocht je er een keer zijn. Uiteindelijk belanden we in 'bistrot de la Place'. Daar hebben de dames uit het boek ook gegeten. Ook daar neem ik weer het dagmenu. Voor €15 een prima maaltijd. Salade met geitenkaas vooraf. De hoofdmaaltijd was vis en een stukje perentaart toe. Bij de Franse maaltijden gaat het niet om de kwantiteit maar ik heb altijd genoeg eraan. Lucas neemt weer eend. Hij moet ondertussen al een hele Hollandse vijver weggewerkt hebben. Als we de volgende dag in hotel Diderot vertellen waar we gegeten hebben, kijken ze ontzet. Alsof we poep hebben gehad. Zij zijn van de natuurproducten en 'de la Place' is volgens hun kunstmatig. Het maakt me niet uit want het smaakte mij prima.

Op vrijdag is de laatste etappe. Er zijn twee varianten. Variant een gaat min of meer dezelfde weg terug als de dag ervoor. Volgens het boekje een dikke 60 kilometer, maar wij weten beter. De tweede variant "schijnt" veel mooier te zijn en loopt langs de Loire en dan door Tours. De schrijfsters van de reisgids hebben hem als alternatief uitgezet maar nooit zelf gefietst. Dat vind ik altijd verdacht. En dat gevoel wordt versterkt door het feit dat zij zeggen dat hij 80 kilometer is terwijl ik op 115 kom (ik heb hem op de GPS uitgezet). Toch kiezen we voor deze variant want ik wil nu eindelijk de Loire wel eens zien.
We vertrekken op tijd. Ik stuur de rest een steile weg Chinon uit want wij moeten nog wat boodschappen doen. Chinon ligt aan de rivier de Vienne. Rivieren hebben altijd diepe dalen uitgesleten dus als je niet langs de rivier gaat, dan betekent dit klimmen. Wij lossen dat anders op want als we de boodschappen hebben gedaan fietsen we tegen een lift op terwijl we de weg zoeken. Er passen twee fietsen in de lift en nog een dame die op de knopjes duwt en zo komen we op een gemakkelijke manier boven.
Het is nog kouder dan gisteren. De autoruiten zijn stijf bevroren en het gras is helder wit. Optimistisch ben ik weer met blote kuiten begonnen maar dit is zelfs te koud voor mij. Na een afdeling trek ik bibberend mijn lange broek aan. De zon komt wel veel sneller tevoorschijn vandaag want er is minder mist. Vlak voor we afslaan naar de Loire komen we kasteel Ussé tegen. Dat staat er prachtig bij in het ochtendlicht tussen flarden nevel.
Langs de Loire loopt een fietsroute. Inmiddels hebben we Lucas, Ria en Yke weer ingehaald. Er is geen wind en een blauwe lucht. De weerspiegelingen in de rivier zijn kleine kunstwerkjes. De bootjes maken het helemaal af.
In een café warmen we wat op. Ze schenken er heerlijk sterke koffie. Aan de bar zitten mannen naar een rugby wedstrijd te kijken. Het gaat er emotioneel aan toe en naar hun kijken is leuker dan naar de wedstrijd. Marcel en Birgit voegen zich bij ons. Zij hebben ook wat boodschapjes gedaan. Een beetje op temperatuur gekomen gaan we verder.
Het is lekker fietsen langs de Loire. Maar ook langs de Cher waar we later langs gaan. Deze route brengt ons tot in Tours. Het is hier vol en druk en we moeten zoeken naar de juiste weg. In een poging de dagafstand te verkleinen proberen we een stuk af te snijden. Yke besluit de dag vol te fietsen en dan is het fijn als het wat minder kilometers worden. Dit lukt deels. De route wordt wel korter maar we eindigen op een D-weg met drie cijfers die heel erg druk is. Over een combinatie van vluchtstrook en berm fietsen we naar het oosten, in de hoop op een rustiger weg te komen. In de berm ligt van alles. We stuiteren over wieldoppen, restanten autoband, glas en andere rommel. Gelukkig vindt Lucas een fietspad dat ons naar St. Martin-le-Beau leidt. Hier komen we weer op de route. Om dit te vieren kopen we taartjes bij de bakker en die eten we in het zonnetje op. Met een kopje thee voor de kerk. 
Daarna is het nog zeker 40 kilometer fietsen naar Noyers-sur-Cher. Dit betekent gewoon doorbikkelen. De wind is gedraaid en ook vandaag hebben we hem weer tegen. Dat was in elk geval een constante factor deze week. De route is niet zo bijzonder en loopt grotendeels via de D40. Hij is gelukkig niet zo druk maar het duurt gewoon lang. Yke laat zich niet kennen en fietst zonder mopperen en klagen gewoon door. Eerder zei ze dat ze nooit weer boven de honderd kilometer zou fietsen maar door de vermoeidheid is ze die belofte allang weer vergeten. En voor de tweede keer deze week zie ik de GPS op de nachtstand springen. Dat betekent dat de zon officieel onder is. We hebben de fietslampjes al lang weer aangezet. Iets over zevenen rollen we het terrein van Le clos du Cher op met 115 kilometer op de teller. Dat brengt het totaal op een 550 kilometer. Niet slecht voor zes dagen fietsen.
We proosten op Lucas. Erg knap dat hij na zulke zware behandelingen toch weer zo goed hersteld is. En op Yke die het toch maar weer gedaan heeft. Dan douchen en aan tafel. Het is half negen en de uitbater wordt er wat zenuwachtig van. Waarschijnlijk komt zijn avondklisma in het gedrang. Het eten is prima. Om het af te leren hebben we een hartig taartje van aardappel en eend. En crème brûlée toe. Een mooie afsluiting van een prachtige week.