Noach

We hebben alweer volledig in coma gelegen vannacht. Als we om acht uur richting ontbijt willen gaan, blijkt het ontbijt naar ons toe te komen. De heer des huizes zet een dienblad met lekkers neer, roept "hierzo" en vertrekt weer. Een man van weinig woorden en uit onze gesprekjes gisteren weet ik dat het niet zo bedoeld wordt. Hij heeft bij de bakker verse, warme broodjes gehaald. Altijd +1.
Om kwart voor negen fietsen we weg. Het is goed dat we de omgeving gisteren al hebben gezien want we fietsen nu in een witte soep. Om uit Gorinchem weg te komen hebben we een pontje nodig. Dat heeft gisteren al het nodige gepuzzel opgeleverd want er gaan hier allerlei pontjes naar allerlei plekken. We moeten eigenlijk naar slot Loevestein maar die gaat pas om half elf. Daarom maar de pont naar Woudrichem. Dat schijnt een leuk oud stadje te zijn, dus misschien kunnen we daar de tijd doorbrengen tot kwart over tien, want dan gaat de pont van Woudrichem naar Loevestein. Om kwart over negen zitten we als enigen op de grote pont naar Woudrichem. Daar aangekomen blijkt de vesting nog te slapen. Winkels dicht, cafés dicht, mensen in pyjama. Wel leuk om even te kijken, maar niet tot kwart over tien. Via een alternatieve route fietsen we naar Poederoijen waar we van de weeromstuit meteen maar een koffie met uitzicht maken.
De route loopt langs de afgedankte Maas. We vinden dat best zielig. Zo'n Maas doet eeuwenlang zijn best en wordt daarna afgedankt. Er volgt een filosofische discussie die eindigt bij Boxer, het paard uit Animal Farm dat ook afgedankt wordt door de varkens. Uiteindelijk kijk ik nog eens op het kaartje en blijkt dat ik het verkeerd heb gelezen. Het is de 'afgedamde' Maas en daarmee is hij gelijk niet meer zielig.
Via nog twee kleinere pontjes komen we in Heusden. 
Pontjes zijn cool. Je kunt er mooie teksten bij bedenken. Bij het veer van Nederhemert staan wat regels van A. Roland Holst:

Heen en weer geslingerd,
Zonder rust of duur.
Was ik maar een wingerd,
Had ik maar een muur.

En op de pont zelf worden we geconfronteerd met de legendarische Drs. P.:

We zijn hier aan de oever van en machtige rivier.
De andere oever is daarginds en deze is hier.
De oever waar we niet zijn noemen we de overkant.
Die wordt dan deze kant zodra we daar zijn aangeland.

Iets anders waar ik wel vijf minuten gedachten aan wijd is de zin "Hellingen niet toegestaan", dat op een bordje bij de pont staat. Wat betekent dat nu eigenlijk? Na het lezen van het boekje van Paulien Cornelisse vallen me steeds vaker zinnen op die eigenlijk totaal onbegrijpelijk zijn. Ik zie het er weinig van komen dat hier ineens een helling komt die na het bordje weer teleurgesteld omdraait en weg gaat. Waarschijnlijk mag je niet met een boot op een trailer van de helling gebruik maken. Maar is dat een werkwoord 'hellingen'? Ik helling, jij hellingt, wij hellingen? Bijzonder...

In Heusden zitten we in de provincie Brabant en hier vinden we weer een vestingstadje waar het verleden goed geconserveerd wordt. Waarom dan overal dat blik in de straten staat is me weer een raadsel. Daar wordt het echt niet mooier van. Dit soort centra zou autovrij gemaakt moeten worden.
Daarna fietsen we door 'Ter kwak', een voormalig eendenkooi gebied. Met lokeenden werden wilde eenden verleid om naar een plas te komen. Op slinkse wijze werden ze in kooien gelokt en daarna de nek omgedraaid. Daarbij zeiden ze nog één keer 'kwak', vandaar de naam 'Ter kwak'.
We sneaken tussen Waalwijk en Drunen door zonder iets van beide te zien. Langs de Loonsche duinen die meer bos dan duin zijn en dan door de Drunensche duinen die wel duinen zijn. Vierkante kilometers zand die ze weer aan het stuiven proberen te krijgen.
We hebben de hele dag prima weer gehad ondanks dat de voorspelling niet zo goed was. We hadden wel mist maar ook droog weer en af en toe zon. Nu beginnen zich donkere wolken samen te pakken. Auto's beginnen met verlichting te rijden en om de GPS te kunnen zien heb ik een lampje nodig. Zelfs de natuur is stilgevallen. Af en toe een flits en een klap maar geen druppels. Dat kan zo niet goed gaan. En het gaat niet goed.
We komen in weer van bijbelse proporties. Dieren beginnen zich twee aan twee te verzamelen en iets verderop staat iemand aan een heel groot houten schip te timmeren. Voor Mevr. Van der Veeke is dit weer een mooie aanleiding om de roze sorbo's tevoorschijn te halen. We schuilen onder een boom maar dat helpt ook niet veel. Gelukkig is het maar een onweersbui en na een kwartiertje is het afgezwakt tot formaat campingdouche. We hebben goede regenkleding maar tegen dit geweld is niets bestand. Mijn kruis begint door te lekken en ook de ellebogen beginnen te soppen.
We zitten vlak voor natuurreservaat Kampina. Allemaal zand- en steenslagpaden dus na een tijdje zien we er niet meer uit. En de fietsen ook niet. Alles knarst en kraakt en ik ben blij dat we geen derailleur hebben. Ondertussen komt de zon weer tevoorschijn dus op een bankje zetten we een kopje thee en drogen we wat op.
In Oirschot worden we verwelkomd door mijnheer en mevrouw van Peijnenburg. Deze keer weer oudere mensen die het huis verbouwd hebben. Voor zichzelf hebben ze beneden een bad- en slaapkamer gemaakt. Voor de gasten is er boven ruimte. We hebben een slaapkamer, een eigen badkamer en een zitkamertje.
Als we in Oirschot wat gaan eten komen we erachter dat we hier eerder geweest zijn. Vorige jaar met de ronde van Nederland hebben we hier ook op een terras gegeten. Nu kiezen we voor restaurant 'het stoeltje'. Ik heb het wel gehad met de patat en bestel een Thaise kip met taugé, boontjes en rijst. Mevr. Van der Veeke gaat voor de met groente gevulde wrap. Het smaakt uitstekend. In donder en flitsen lopen we terug naar huis. Ondanks de nattigheid was het weer een interessante dag.

Statistieken
- kilometers vandaag: 81
- kilometers totaal: 490
- aantal caches: 3
- aantal zondvloeden: 1