E.T. Phone home

Door mijn oogleden heen zie ik de lichtflits. Direct daarna volgt de donderklap. En dan hoor ik het druppelen tegen de ruiten. Dat is lekker wakker worden op een fietsvakantiedag...
Het mag de pret niet drukken. Sylvia trakteert ons op een erg uitgebreid ontbijt. Daarna trekken we het volledige regenpak aan en fietsen we gewoon weg in de stromende regen. Business as usual.
Na 20 minuten kunnen de regenbroek en de regenschoenen weer uit. Het is alweer opgehouden en aan de lucht te zien blijft het voorlopig droog. De Wageningse berg laten we achter ons. De Grebbenberg ligt voor ons. Gelukkig gaan we er omheen en niet overheen. Inmiddels zitten we eventjes in de provincie Utrecht. Gisteren was het voornamelijk Gelderland. Hiermee is het aantal provincies op zes gekomen.
Vandaag gaan we ook door een heel ander landschap fietsen. Waren het de afgelopen dagen veel bossen en heidevelden. Nu komen we in het rivierenlandschap. Eerst een stuk langs en onder de Rijn. In Lienden halen we bij de bakker een appelgebakje. De eerste van deze week. Een dorp verder, in Ingen, zien we dat het prieeltje van de blaaskapel leeg staat. Een uitstekende plek om koffie te drinken. 
Dan komen we in de Betuwe. Het land van Maas en Waal. De natuur is hier veel verder dan in het Noorden. Daar zijn de bomen nog kaal terwijl hier van alles in bloei staat. We zijn niet de enigen die hiervan willen genieten. Er zijn veel wandelaars en fietsers op stap. Het weer wordt ook elk uur warmer en mooier.
Gisteren hebben we geen caches gedaan. De eerste van vandaag is hilarisch. De titel is "E.T. phone home". Hij ligt naast een grote zendmast, dus dat lijkt me passend. Maar als ik de cache in een gat in de grond vind, kom ik eerst een ouderwetse telefoon tegen. En daaronder de schat. Geweldig origineel gevonden en ik kan hier zeker nog een kilometer van nagenieten.
Met uitzicht op de Nederrijn nemen we de tweede koffie. De lange broeken worden verwisseld voor driekwart.
Daarna door naar Buren.We fietsen zeker al twee uur in de gemeente Buren, maar we komen nu pas bij de plaats. Het heeft een sterke link met het koningshuis. Onze prins pils schaatste niet voor niets onder de naam W.A. Van Buren de elfstedentocht. Het is een aardig plaatsje maar erg toeristisch. Gelukkig is het nu niet druk.
De rest van de route loopt min of meer evenwijdig aan de rivier de Linge. Deze kronkelt als een sinus door het landschap en wij kronkelen ook hier weer lekker mee. Het fietsen gaat gemakkelijk vandaag. De wind is matig en duwt ons licht in de rug. Het tempo ligt daarmee hoger dan de afgelopen dagen en dat geeft ons een probleem waar we zelden mee te maken hebben; we zijn te snel. 
En waarom is dat een probleem? 
We kunnen niet te vroeg op ons adres in Vuren aankomen. En we moeten ook nog eten. Een oplossing is een lange pauze te nemen. Dan om half zes aankomen, douchen en dan eten. In Vuren is een luxe restaurant, zie ik op internet. Nu vinden we een keertje luxe eten niet erg, dus ik bel ze op om te reserveren. Dat kan niet want ze zijn dicht op dinsdag. 
Dan maar plan B. Onderweg een eetcafé zoeken, daar bier drinken tot vijf uur. Dan een hapje eten en dan naar ons overnachtingsadres. Klinkt goed. En we komen nog wat plaatsjes tegen, dus dat moet lukken.
In Asperen hebben ze het toerisme nog niet uitgevonden. Het fort staat in de steigers en misschien, als die klaar is, kan er daarna aan een café al dan niet met restaurant gedacht worden. 
Heukelum dan. Daar kennen ze het fenomeen eetcafé wel maar het fenomeen 'dicht op dinsdag' ook. Dan maar weer verder. 
We komen langs een pannenkoekenhuis die om vier uur open is. Er hangt reclame van Palm. Altijd goed. En het is tien over vier.  Maar iedereen is op een cursus klokkijken want er is niets open.
Dan zit er niets anders op dan via Vuren naar Gorkum te fietsen. We komen met knarsende tanden langs het overnachtingsadres maar fietsen stug door. 
Om kwart voor vijf schuiven we aan op een terras, hartje centrum in Gorkum. De Palm komt alsnog op tafel. En daarna een biefstuk van een kangoeroe. Mevr. Van der Veeke vergrijpt zich aan de asperges. Met de buik vol fietsen we de zes kilometer terug naar Vuren. In de avondzon pakken we nog wel even twee caches mee.
Tegen half acht melden we ons bij Meneer en Mevrouw Van Veenendaal. Aardige mensen die ons een koffie en een thee schenken. Ze doen dit voor het eerste jaar en we zijn de vierde gasten. We krijgen een mooie kamer met eigen douche. Het vuil van de dag wordt afgespoeld en de koelkast bevat onder andere een...Palm! De dag begon nat en we eindigen hem dan ook maar met (gersten)nat.


Statistieken
- kilometers vandaag: 93
- kilometers totaal: 409
- aantal caches: 3
- aantal gesprekken met E.T.: 1