Hostels rule!

Vannacht geheel in coma gelegen na de vermoeienissen van gisteren. We blijven een half uurtje langer liggen want we 'zouden' een gemakkelijke korte dag moeten hebben. Deze keer opteer ik wel voor het "full Irish breakfast". Ik krijg twee worstjes, een black and white pudding, gebakken tomaatje, spek en, op verzoek, één scrambled egg. Het smaakt me goed en hierop kan ik tot de lunch fietsen. 
Eigenlijk hebben we vandaag maar 57 kilometer op het programma staan naar Ennistimon, maar na wikken en wegen hebben we besloten naar Lisdoornvarna door te fietsen. Dat is maar 12 kilometer extra maar veel aantrekkelijker. Ik heb daar een kamer in "The sleep zone" geboekt. Het is prachtig weer, de zon schijnt en we zien veel blauwe lucht. We moeten eerst de pont over de Shannon hebben en die gaat om half tien. Op de pont is wifi dus ik kan mooi het verslag van gisteren nog even posten.
Aan de andere kant komen we in een andere county. We zijn nu in Clare en toen de grote maker dit landschap ontwierp was hij duidelijk in de ban van de sinus figuren. De weg gaat als een rollercoaster op en neer. Toen ik naar het hoogteprofiel keek leek het een vlakke etappe te worden. Dat was een leugen en ik moet toegeven dat ik wel erg graag voorgelogen wilde worden. De praktijk is dat we eigenlijk continu aan het klimmen zijn want de energie op de ene top is niet genoeg om op de volgende top te komen. Telkens moeten we het laatste stukje terugschakelen en bijtrappen en daar worden we (weer) erg moe van. Ik ben wel blij met mijn Rohloff want we kunnen op elk punt schakelen. 
Bij een klein postkantoortje gooien we de kaartjes op de bus. De gelukkigen kunnen die de komende dagen verwachten. Iets verderop komen we Jeanette en Martin tegen. Zij doen dezelfde route. We wisselen weer even tips uit en dan verder. We komen elke dag wel (Nederlandse) fietsers tegen die deze route doen, maar altijd in de andere richting. We weten inmiddels ook dat begraafplaatsen goede koffiestops zijn want je zit meestal lekker in de luwte en er is een bankje. Zo ook in Kilmilhill.
Het landschap is landelijk. Veel boerderijen. Overal huizen en overal vee. We komen ook langs gebieden waar mensen turf staan te steken en waar torentjes van turf staan te drogen. En aan sommige huisjes te zien denk ik ook dat het daar de gebruikte brandstof is. Met name in afgelegen gebieden is er niets anders om te stoken. Wel raar om te zien dat deze turfstekers onder gigantische windmolens staan te werken. Oude en nieuwe energie naast elkaar. De windmolens staan overigens wel stil want er is weer geen wind vandaag. Wat me verder opvalt is dat in Nederland de infrastructuur grotendeels onder de grond zit. Hier is alles boven de grond, dus er is nauwelijks een foto te maken zonder dat er draden op komen van electriciteits- of telefoonpalen.
Ondanks de korte route zijn we wel moe als we in Ennistimon aankomen. Met name Saskia heeft het wel gehad vandaag. Toch is het nog twaalf kilometer met weer wat klimmetjes. Tegen half vijf en na 68 kilometer rollen we Lisdoornavarna binnen. Het is even zoeken naar de hostel maar die is ook de moeite waard.
Hij is gevestigd in een oud hotel. We hebben een mooie kamer met bad/douche en wc. Als we aankomen is er nog weinig te doen. De student achter de receptie geeft ons een rondleiding. We kunnen gebruik maken van de wasmachine en dat doen we ook. Voor € 4 stoppen we een wasmachine vol. We wassen af en toe wel met de hand maar als we een winkel binnen gaan zie je mensen denken "What's that smell?" en het kan buiten aan de lijn in het zonnetje.
Daarna gaan we Lisdoornvarna in. Het is een klein dorpje wat vroeger bekend was van de "miniral springs". In 2007 waren er grote plannen voor "improvements" en sindsdien ligt het stil. Er zijn veel kroegen en B&B's. Bij een ervan drinken we een pint. Bij de take-away halen we weer voor een tientje een curry met rijst en dan gaan we naar de hostel terug.
Daar is het inmiddels volgelopen met mensen. Allerlei nationaliteiten staan gezamenlijk te koken en af te wassen in de voormalige hotelkeuken, want je mag hier gebruik maken van de faciliteiten. Om me heen hoor ik Frans, Duits, Spaans en Engels. We zaten vroeger nooit in hostels maar eigenlijk is dat heel gezellig. En heel betaalbaar. We betalen € 50 voor onze kamer voor een nacht, er is gratis koffie en thee en natuurlijk wifi. Hostels rule!
We hebben ook besloten morgen een semi-rustdag te nemen en hebben de kamer voor twee nachten geboekt. Morgen fietsen we naar de "Cliffs of Moher". Dé toeristische trekpleister van Ierland. Zal we weer een rondje van 50 km worden maar dan zonder de extra ballast. En natuurlijk uitslapen, bijkomen, lezen en genieten. Volgens mij hebben we dat wel verdiend.

Tenslotte wil ik iedereen bedanken voor de reacties. Leuk om te zien dat er belangstelling is en dat is dan ook de reden dat ik de discipline opbreng om elke avond even te schrijven. Morgen wil ik proberen wat nieuwe foto's te posten van de afgelopen dagen. 

@Gert
Ik heb een heel fijn zadel. Hierdoor kan ik met een gewone onderbroek de hele dag in het zadel zitten zonder last te krijgen van zere billen of blaren.
Mijn dijen zijn inmiddels gegroeid tot goddelijke proporties.
En we hebben je suggestie tot een rustdag ter harte genomen.

@Liedeke
Ik hoop dat je verbouwing nu wel zijn voltooiing nadert en dat je toch ook nog even op vakantie kunt.

@Lisa
Natuurlijk ga ik mijn associaties bij Balleylickey niet voor mijn dochter uitspellen :-)

@Moeder:
En voor jou ook niet. Je moet je schamen zoiets aan je zoon te vragen...

@Aukje:
Heb je maar een week vakantie gehad? En nu alweer aan het werk? Ik zal ook een beetje voor jou vakantie vieren.

@Ria:
We hebben eindelijk weer wifi en ga even bijlezen bij je verslagen. En goed om te horen dat jullie ook wat moeten lijden, al is het maar onder een lantaarnpaal :-)