Claustrofobisch

Het heeft eigenlijk de hele nacht geregend en als we opstaan, dan regent het nog steeds. Maar we zijn lekker uitgerust en hebben weer zin om te fietsen. Vandaag gaan we naar Galway en daar zijn twee campings. Toch kiezen we ervoor om een hostel in het centrum te boeken want Galway lijkt ons erg leuk uit de beschrijving van de Lonely Planet en de campings liggen ver buiten het centrum. The Sleepzone heeft ook een hostel in Galway, dus we vragen de receptie om voor ons vanavond een kamer te boeken. Helaas, die is er niet meer. Dan maar even via de iPad zelf kijken. Alle hostels zitten vol. Uiteindelijk vind ik een kleintje die ook in het centrum ligt en rond de € 50 kost. Die boek ik  dan maar.
Met het regenpak aan fietsen we weg. We zitten al meteen op kleine weggetjes in een prachtig landschap. Ierland moet je een keer in de mist meegemaakt hebben. Alles krijgt een grijs-groen tint en ziet er spookachtig uit. We fietsen door het gebied dat "The Burren" heet. Vreemde steenformaties met grote kieren erin waar de zachtere gesteenten zijn weggespoeld. Er is geen verkeer op de weg die bestaat uit twee sporen asfalt en een streep gras in het midden. Konijnen schieten weg als we geruisloos aankomen. Zelfs de stenen muurtjes zijn hier anders dan in het zuiden. Ze zijn van grove stenen op een "slordige" manier gestapeld waardoor ze bijdragen aan de ruigheid van het landschap. Er zijn geen dorpjes en hier en daar een boerderij. Alles ademt een "oud-zijn" uit en de mist legt een deken van stilte over ons heen.
Dit is ook het gebied van de "dolmen". Een soort hunebedden. Als we goed opletten, dan zien we er mogelijk een, als een wild dier in het landschap.
Inmiddels is de regen steeds dunner geworden en is er nog maar een lichte nevel overgebleven. De regenbroek gaat uit. De zon probeert door te breken. De route gaat tot nu toe gemakkelijk omdat we weer helemaal fris zijn na de rustdag. 
In de route staan pijltjes om aan te geven of het klimmen is of niet. Eén pijltje is flink klimmen. Twee pijltjes is zwaar klimmen. En nu zien we drie pijltjes staan. Als we ervoor staan, dan lijkt het muur. Zelfs Saskia, met kuiten als (geschoren) heipalen redt het niet hier en moet afstappen. Met uiterste krachtsinspanning lukt het me om te blijven trappen. Ik haal de helling niet in één keer, maar met twee stops lukt het wel. Met mijn blik op oneindig mis ik de prachtige dolmen maar Saskia ziet hem wel tijdens het lopen. Het is een fraai exemplaar en we kunnen hem goed bewonderen. Boven op de top hebben we even discussie over de koffiestop. Na overleg fietsen we iets door omdat er in Carran, het enige dorpje wat we vanochtend tegenkomen, ook koffie te krijgen is. Er is inderdaad een pub en die is dicht. Maar er is wel een zitje met een prachtig uitzicht. Daar maken we weer zelf een koffie.
Daarna gaat het verder door "The Burren". De zon heeft het inmiddels gewonnen van de mist. Ook geholpen door de westenwind die flink begint te waaien. Aan de bomen te zien, is dit de heersende windrichting. En dat is goed want dan hebben we hem lekker mee. 
Tot Kinvarra is de route mooi. Daar doen we wat boodschapjes en lunchen we bij kasteel Dunguaire. Het meest gefotografeerde kasteel in Ierland. Ik weet zeker dat er een aantal toeristen thuiskomen met op hun foto niet alleen het kasteel, maar ook twee M-gineering fietsjes en twee fietsreizigers. Overigens helpen wij ook om het aantal foto's te verhogen want het is inderdaad een mooi plaatje.
De rest van de route is saai en druk. Via grote wegen rijden we tot in Galway. De wegen staan hier allemaal vol met auto's. Als we bij de "Celtic Tourist Hostel" aankomen moeten we even slikken. Het is een smal pandje maar wel hoog. Een rare man steekt zijn hoofd uit het raam boven want beneden zit een kunst galerij, die overigens leeg is. Saskia gaat even mee kijken naar de kamer. We zitten natuurlijk weer op de bovenste verdieping. Lekker sjouwen met de bagage. Als ze terugkomt zegt ze dat het schoon is, maar herhaalt wel vijf keer dat het klein is. Dat geeft me een bang vermoeden dat bevestigd wordt als ik boven kom. Klein is een understatement. Er staat een stapelbed en als de tassen erbij staan is het vol. Dat doet me denken aan een kippenhok van een collega. Die had twee grote kippen in een mini hokje. Als een van de kippen een ei moest leggen, dan moest de ander even eruit. Anders paste het niet. Dat gevoel heb ik hier ook. Maar het is schoon en we willen graag Galway in, dus het moet maar. De fietsen kunnen niet hier staan. Verderop is een parkeergarage waar we ze kunnen stallen. We douchen snel en gaan voor zes uur de stad in.
Galway is gezellig. Toen we erin fietsten was dat niet zo duidelijk maar er is een centraal parkje en een winkelstraat met evenveel pubs en restaurantjes als winkels. Er is veel te doen op straat. Om de tien meter staat er wel een artiest of muzikant. De terrasjes zitten gezellig vol en de zon schijnt. Dit is een unicum voor Galway waar het zo vaak regent dat ze voorspellen wanneer het droog is. We kijken onze ogen uit en feliciteren elkaar met deze keuze. We slenteren het hele centrum door en willen dan wat eten. Het is hier gebruikelijk dat studenten op straat mensen proberen te lokken naar het restaurant waar ze voor werken. Ik trap er natuurlijk ook weer in als een jonge meid naar me knipoogt en dan een menu tevoorschijn tovert. Het ziet er goed uit bij Kirbys. En het is ook (weer) voortreffelijk. Na het debacle met de fish and chips hebben we alleen maar goed gegeten. Ik heb een chowder met vis vooraf. Dat is een soort van dikke soep. Saskia heeft een gebakken geitenkaasje met salade. Als hoofdgerecht heb ik monk-fish scampi's en patatjes. Saskia heeft zalm en een huisgemaakte ravioli. Twee gangen voor € 22,50. We nemen een koffie en thee na. Met de buik vol lopen we nog een tijdje rond in het centrum. Nu wat meer op zoek naar de oude gebouwen. Het is fris dus tegen tienen gaan we naar de hostel terug. Daar is een lounge waar we nog even zitten. En er is internet, dus vandaar dat er gewoon weer een verslag met foto's is. Daarna gaan we na elkaar de kamer in. Want als we dat tegelijk doen dan wordt ik claustrofobisch. Snel de ogen dicht en morgen door naar Connemara.