Hart verloren

Ik heb vandaag mijn hart verloren in Connemara. Ergens op weg naar de Sheeffry Pass ben ik hem kwijt geraakt. We fietsten door het landschap, ik keek om me heen en hij glipt zo maar weg. Hij verdween in de bergen, in de stroompjes en tussen de schapen. Zonder dat ik het door had.
Het was prachtig vadaag. Ik had niet gedacht dat het landschap nog meer indruk kon maken dan gisteren. Maar dat kon het wel. Vanaf de camping ging het eerst naar Letterfrack. Vanaf daar hebben we twee keuzes; We kunnen de rustigere weg langs Tully Cross nemen. Of de drukkere weg langs de Abbey of Kylemore. De drukke weg blijkt niet zo druk en de Abbey schijnt heel mooi te zijn. En dat is hij ook. Een rijke industrieel heeft voor zijn vrouw een prachtig kasteeltje in het landschap gebouwd. Samen met een mini kathedraal om het af te maken. Met bussen komen de toeristen hier aan. En sommige op de fiets. We kijken zeker een uur binnen en buiten rond. Wat een plaatje.
Dan gaat het verder en fietsen we om een groot fjord heen;Killary Harbour. In het meer wordt vis gekweekt. Aan de overkant zien we de weg lopen waar we straks over fietsen. Ze zijn hier nog niet op het idee van een brug of een pont gekomen. En dat is goed want zo kunnen we extra lang genieten van het meer tussen de bergen. Bij het keerpunt lunchen we en zien we de vissen boven water springen. En niet zo'n klein beetje ook.
Dan gaan we tussen de Mweelrea Mountains en de Sheefry Hills door. En het is hier tenenkrommend mooi. Majestueuze bergen om ons heen, een beekje meandert met ons mee. Soms woest, soms liefelijk. De schapen gaan niet of loom aan de kant als we langs komen. En op de bergwanden stort de ene na de andere waterval zich naar beneden. Niet te beschrijven deze schoonheid. We klimmen weer naar tweehonderd meter. Één auto komen we tegen op dit kleine weggetje. Bovenaan gekomen opent zich een nieuw landschap voor ons en storten we ons op een volgend kronkelig weggetje naar beneden. Puur genieten. Er was maar één klein minpuntje vandaag; het is maar een half uur droog geweest.
Vannacht was de Josti-band al flink aan het trommelen op de tent. Verbazingwekkend dat je bij dat lawaai gewoon kunt slapen. Om zeven uur regent het nog steeds. En dan niet zo'n laffe miezer regen. Nee, boven worden alle registers open getrokken. Blijven liggen is geen optie. We gaan eruit en pakken de tent in de stromende regen in. Ik heb het regenpak vast aangetrokken. Gelukkig kunnen we onder dak ontbijten. En dan fietsen we gewoon weg.
"Is dat nu leuk?" zul je je misschien afvragen. Nee, dat is niet leuk maar ik onderga het gewoon. Een paard vind het in de regen in de wei ook niet leuk, maar ondergaat dit gewoon als een fact of life. Zo zie ik het ook. Ik fiets natuurlijk liever in mijn korte broek in de zon, maar dat kan op dit moment niet. Dus neem ik het zoals het komt en geniet nog evengoed van mijn omgeving. Ook de inspanning zullen velen zien als geen vakantie. Ik wel. Ik vind het heerlijk om wat te doen. Er is geen betere manier om een land te leren kennen dan door ín het landschap te zitten (met de fiets) in plaats van erop (met de auto). We zien zo veel en genieten enorm van de indrukken. Dat is voor ons vakantie.
Na nog een aantal kleine klimmetjes komen we om kwart over vijf in Westport aan. Op de teller staat 77 kilometer. Ik had vanochtend geprobeerd wat te boeken maar alles zat vol. Dan maar op de bonnefooi, dachten we. In Westport zien we dat er kermis en een muziekfestival is. Vandaar dat alles vol zit. De eerste vijf B&B's waar ik kijk staat het bordje 'no vacancies'. Het regent nog steeds fors en we hebben eigenlijk geen zin in de natte tent opzetten. Verderop zie ik bij Drummin House nog een bordje en daar blijkt net een 'cancelation' te zijn geweest. Voor 66 euro kunnen we er terecht. De fietsen gaan in de schuur en de hospita biedt aan ons natte goed te wassen. Want bij Saskia is er toch water in de fietstassen gelopen. Komt alles toch weer helemaal goed.
Na het douchen lopen we het stadje in. Ook hier weer een infarct van verkeer door de stad. We zoeken een eetgelegenheid en dat is toch elke keer weer moeilijker dan het lijkt. En ook nu komen we weer prima terecht. Bij O'Mallays zitten we gezellig en warm. Na zo'n dag regen hebben we wel wat verdient. Saskia neemt een salade vooraf, een hamburger met pepersaus en als toetje cheesecake en thee. Ik opteer voor de gerookte zalm gevuld met krab-mousse, ook een peperburger en een Irish Coffee na. Een mooi einde van een prachtige dag.