Evenwicht

Alles is in evenwicht. Gisteren een dag met regen. Vandaag een dag met zon. Als ik de gordijnen open doe, stroomt het zonlicht naar binnen. En dat is maar goed ook want mijn horloge staat stil. Hè... Wat heeft dat er nu mee te maken? 
Op vakantie neem ik altijd een horloge op zonne-energie mee. Hij laadt op via licht dat op de wijzerplaat valt. Wat nog niet eerder is vorgekomen, is nu wel gebeurd. Hij staat stil. We kunnen dus echt wel wat zon gebruiken.
We hebben heerlijk geslapen en worden weer getracteerd op een full Irish breakfast. Uit ervaring weet ik dat ik hier zeker tot drie uur op kan fietsen. Onze hospita heeft ook nog een wasje voor ons gedaan. Helemaal super, bijna alles is schoon en droog. Met afrekenen is er wat onduidelijkheid. Gisteren was de prijs € 66. Nu is de prijs ineens € 75. En als ze terugkomt met het wisselgeld is het € 70. Waarschijnlijk is dat inclusief het wassen. We laden op, nemen afscheid en rijden weg.
We hebben een lange dag voor de boeg. Door counties Sligo en Mayo. Het spectaculaire landschap is een beetje over. Wel zijn het veel mini-weggetjes die we hebben. Twee stroken asfalt en een strook gras in het midden. En nauwelijks auto's. We klimmen een stukje en krijgen een mooi uitzicht op Loch Beltra. Daar nemen we een lange pauze om de tent te drogen. Die zit nog druipend in de zak. Maar na de pauze kan hij bijna droog erin terug.
Daarna gaat het verder. In de ochtend is er alweer weinig wind, dus Lough Beltra ligt er als een plaatje bij. Ik maak een mooie panorama foto. Denk ik. Thuis weet ik pas of hij goed gelukt is. De route gaat voornamelijk over kleine wegen. Tussen Lough Conn en Lough Cullin door. Het landschap heeft een lager ooooh en aaaah gehalte maar is nog steeds mooi. Het is hier meer huisje-boompje-beestje. Omdat we toch weer veel klimmen heb je daar een mooi uitzicht op. Het geeft een beeld van een gecultiveerd land. Overal zijn boerderijtjes. Overal loopt vee in landjes omsloten door muurtjes en overal zie je wel bomen staan.
Lough Cullin heeft een paar mooie strandjes maar er zitten nauwelijks mensen. We doen er nog een cache.
Ongemerkt gaan de kilometers voorbij maar tegen vijf uur begin ik toch wel moe te worden. Er staan voor vandaag 88 kilometer op het programma en de route zou moeten gaan tot Coolaney. "Zou?". Ja, zou want ik weet het niet. Hier is weinig toerisme. Geen campings en weinig B&B's. Er zijn er twee in Coolaney. Een zat vol en de ander reageert niet op mail. Ik heb moeite met die onzekerheid. Dat je niet weet òf er een slaapplek is en waar. Veel mensen vinden dit prima, maar ik weet liever waar ik aan toe ben.
Tegen zes uur naderen we Coolaney. Het zijn toch weer meer dan 90 kilometer geworden. Mijn rug doet zeer en de billen zijn beurs. Ik heb het eigenlijk helemaal gehad. De Mountain View Inn komt in zicht. Volgens internet zat deze vol. Een dame wil net wegrijden maar als ze ons ziet stapt ze uit. Het is Mary. Ze heeft nog ruimte. Sterker nog, we zijn de enige gasten. Een prachtige kamer voor € 65. In de pub tapt ze een Guiness voor mij. Haar zoon gaat in het dorp voor ons een curry met rijst halen en ondertussen kletsen we gezellig. Over de grote hoeveelheid huizen die hier te koop staat. Het gevolg van te hoge hypotheken toen het goed ging tijdens de periode van "the Celtic Tiger". Het probleem van het vele zwerfvuil omdat er per zak betaalt moet worden. Overigens heeft Coolaney al een paar jaar de prijs voor schoonste dorp. En het teruglopende toerisme en besteedbaar geld. Zat vroeger iedereen in de pub. Tegenwoordig zitten veel, met name de jongeren, thuis te drinken. Bier in de supermarkt is veel goedkoper.
Vol van de curry en lichtelijk aangeschoten van twee pints of Guiness vertrekken we naar de kamer om te douchen. Het is alweer een mooie vakantiedag geweest.