Zomer in Ierland

Als we opstaan is de lucht buiten donkergrijs. Het water klettert tegen de ramen en er staat een stormachtige bries. Een typische herfstdag in Ierland. Hè, wacht! Het is toch zomer? Ik ben niet helemaal eerlijk. Ze zijn de ramen aan het wassen, maar het regent wel buiten.
Om acht uur kunnen we pas in de ontbijtzaal en terwijl we staan te wachten komen we Mylène tegen. Mylène is een stoere meid die de ronde van Ierland alleen fietst. Op het forum van de wereldfietser hebben we al wat informatie uitgewisseld en het is leuk om haar in levende lijve te ontmoeten. Net als wij, vindt zij het ook zwaar fietsen hier.
We fietsen in de regen weg en komen er al snel achter dat we de harde wind mee hebben. Fijn voor ons maar sneu voor Mylène die de andere kant op gaat. Ik wens haar sterkte. Voor de rest valt er weinig te melden over vandaag. Drie caches waarvan twee gevonden. Een agrarisch landschap. We zien koeien, schapen, graan en maïs. Er zijn weinig aanleidingen voor foto's, maar als ik ze maak wil het toestel steeds flitsen. Zo grauw is het buiten. De weg lijkt weer op een golfslagbad. Het gaat steeds op en neer en we blijven klimmen en dalen. De toestand van de weg is een stuk beter dan in Ierland. Koffie doen we in een bushokje en langs de weg. Het trekt de hele kudde koeien aan die nieuwsgierig staan te kijken wat we doen. De regen varieert van drizzel tot gewoon slagregens. Ik wordt er een beetje gallisch van want om de haverklap sta ik mijn regenbroek aan of uit te doen. Het regent steeds niet hard genoeg om hem aan te doen maar te hard om hem uit te doen. Grrrr...
De route volgt nu een bewegwijzerde fietsroute. We volgen de 91 en de 92 gedurende de hele dag. Op zich is dit fijn want het is hier een spaghetti van weggetjes en ze staan geen van allen op de GPS. Wat minder fijn is dat deze routes telkens rare lussen maken om weer op dezelfde weg terug te komen. Deze slaan we over want we willen nu zo gemakkelijk mogelijk in Belfast komen. Toch fietsen we nog 66 kilometer vandaag en met de vermoeidheid van Saskia gaat het beter. Zelfs de steile klim aan het eind van de route doet ze weer gemakkelijk.
De mensen zijn hier duidelijk minder vriendelijk. Er wordt minder gegroet en gezwaaid. In Ierland riep iedereen "How are you" en dat was dan ook een serieuze vraag. In het begin wist ik niet goed wat ik ermee aan moest omdat het ook gewoon op straat in het voorbijgaan werd geroepen. Maar je kunt gewoon antwoorden. 's Ochtends antwoord ik meestal met "fine" en later in de middag werd dat dan "tired". En dan vroeg je hoe hij of zij is. En dan ontstaat er vanzelf een gesprekje. Erg gezellig, maar hier doen ze dat niet. Jammer.
In Gortin zou een hostel moeten zitten. Ik heb ze gemaild maar krijg geen antwoord. Het zit langs de hoofdstraat dus we vinden het snel. Er is niemand maar binnen scharrelt een man rond. Ik loop naar binnen maar hij reageert niet op mij. Ik vraag hem naar de receptie en krijg alleen onduidelijke ontwijkende antwoorden. Uiteindelijk moppert hij dat hij niks weet en ook maar te gast is. En draait zich dan weer om. We komen hem meer tegen maar voor hem zijn we onzichtbaar. Verder is er niemand. Een boer in een tractor rijdt voorbij. Hij ziet ons en belooft iemand te sturen.
Even later komt een verwarde vrouw binnen. Mij negeert ze maar Saskia ziet ze wel. Ze rent naar een ander gebouwtje. Wij achter haar aan. Ze denkt dat er een groep is en dan zou er geen plek zijn. Als juffrouw mier gaat ze door het kantoor, "tuut-tuut-tuut" en ze zoekt de sleutels. Uiteindelijk vind ze wat en we gaan terug naar het andere gebouw. 
De gebouwen zien er netjes en verzorgt uit. Er is ook een soort van dorpshuis. Ze hebben hier bunk-rooms, die je deelt, met zes bedden en family-rooms met een dubbel- en een stapelbed. Ik wil niet bij die vreemde man, dus we proberen een family-room te krijgen. Dat lukt. Volgens internet is de prijs voor zo'n kamer £ 60. Hier hangt een briefje dat het £ 45 is. Een bunk-bed is £15 per persoon. Die extra 15 heb ik er wel voor over.
Uiteindelijk vindt ze een sleutel en een kamer voor ons. Ze zet het warme water aan en geeft Saskia wat handdoeken en mompelt dat haar man straks komt want het is eigenlijk zijn ding. Ik vertrouw het niet en wil eerst even wachten tot de man er is. Waarschijnlijk beheert hij het IQ hier. Na een tijdje komt de man. Iets intelligenter maar haast onverstaanbaar. De kamer huren is goed. En hij kost -verrassing- £40. Omgerekend zo'n €46. Prima prijs voor een balzaal van een slaapkamer. En beneden hebben we een gigantische keuken en een eetzaal tot onze beschikking. En die hoeven we alleen te delen met Mr. Korsakov.
Saskia gaat in bad en ik pak daarna de douche. Op een schaal van een tot tien krijgt die een negen. Heerlijk.
Daarna koken we een pasta maaltijd met chorizo worst in de keuken. Samen met een salade en een yoghurt na hebben we er weer een prima maaltijd aan. Ondertussen plenst het nog steeds verschrikkelijk buiten. Aangezien er niemand is loop ik het gebouw even door en vind een wasdroger. Mag je niet zonder toestemming gebruiken, maar er is niemand om toestemming aan te vragen. Op de televisie zien we de voorspellingen van de komende dagen. Ik wordt er niet vrolijk van. Ze waarschuwen voor overstromingen wegens de overvloedige regen. Ik hoop dat het in Engeland wat beter wordt.