Torrential rains

Om half twee moet ik plassen. Het tikt op de tent. De voorspelde regen is gekomen. Om zeven uur regent het stevig. We blijven nog even liggen maar het ziet er niet uit dat het ophoudt. En als je toch verder wilt, dan moet het maar op de natte manier. Na het douchen trek ik het regenpak en de regenschoenen aan. Saskia heeft de tent leeg geruimd en ik breek hem in de regen af. Hierbij probeer ik de binnentent zo droog mogelijk te houden. Dat valt niet mee. Op de trap in het gebouwtje eten we een yoghurt als ontbijt en daarna vertrekken we. In de stromende regen. 
Eerst naar Carlisle. Dat is nog een uurtje fietsen. In Carlisle drinken we bij de Starbucks een koffie en ontbijten we wat. En we drogen wat op. Daarna verder. Het lijkt even beter te worden maar dat is een schijnbeweging. Het pak moet toch weer aan. In de regen fietsen is niet zo erg, maar we kijken minder om ons heen. De eerste grotere plaats is Brampton. Daar zijn we 22 jaar geleden ook al geweest op de fiets. Onze eerste fietsvakantie. Als we richting Hayton rijden komt het werkelijk met bakken uit de hemel. Het spoelt over de weg en het zicht is nauwelijks honderd meter. In de pub in Hayton zitten drie meisjes te kijken naar het noodweer. Vol ongeloof wijzen ze naar ons en dat is voor ons een teken om in de pub even bij te komen. We bestellen een koffie en een tosti en drogen even op. Dat was een goede keus want daarna heeft het niet meer geregend tijdens het fietsen. Ze hebben in Engeland erg veel last gehad van het slechte weer. Veel overstromingen en op de camping sprak ik iemand die vertelde dat het vorige week drie dagen continu achter elkaar geregend had. Je kunt het ook zien. Weilanden staan onder water en beken staan hutje-mutje vol. De afgelopen dagen hebben we geluk gehad maar nu moesten we er ook aan geloven. Gelukkig is het 's middags droog. Na een periode van redelijk vlak fietsen, beginnen hier de klimmetjes weer. Gemene steile korte stijgingen die zeer doen in de benen. Bij Banks komen we bij de eerste restanten van de muur van Hadrianus.
De Romeinen waren geen mietjes. Ze hebben tussen 122  128 na Christus een behoorlijk indrukwekkende muur neergezet. Men zegt altijd om de barbaren (lees: de Schotten) buiten te houden, maar de waarheid is dat het meer was om de Engelsen binnen te houden en duidelijk te maken waar de grens van het Romeinse rijk was. Tot hier en niet verder. En dat over een traject van 73 mijl. Sommige delen zijn van steen maar er zijn ook delen van turf gebouwd. Om de mijl was er een klein fort en daartussen twee torens. "A hell of a job" en daar zien wij de restanten van. Voor mij zijn het gewoon af en toe wat stapeltjes oude stenen maar op sommige plekken zie je echt tot in de verte de restanten van de muur staan. En dat is een prachtig gezicht. Bovenop de muur zetten en drinken we een kopje thee.
Dan gaan we door naar Greenhead. Onderweg zijn we twee fietsende families tegen gekomen. De eerste bestond uit vier personen en zat op één (1!) tandem met vier zitplaatsen. De andere familie had gewoon allemaal een fiets en tipte ons over een hostel in Greenhead. Daar komen we rond vier uur aan, na 64 kilometer. Het dorp bestaat uit een kruising met twee hotels/pubs, wat huizen en een kerk dat omgebouwd is als hostel. Het is er niet druk dus we krijgen voor £30 een kamer met zes bedden voor onszelf. Er zijn hier veel wandelaars en die bezetten de andere kamers. Een ding hebben we gemeenschappelijk; we zijn allemaal vandaag verschrikkelijk nat geregend. De drooghok hangt dan ook vol met van alles en nog wat. Er hangt een bijzonder penetrante geur maar het is er wel lekker warm. In de pub is het gezellig, ze hebben lokale biertjes en we gaan er zo eten. De dag begon slecht maar hij eindigt prima.

@Gert: die bron hebben we inderdaad ook gezien. De dichter Robert Burns ging hierheen omdat het zo geneeskrachtig zou zijn. Nou dat heeft hij geweten. Drie dagen na die tijd is hij overleden.

Ik heb bij gisteren en vandaag wat foto's gezet.