Pontjes

Hoe verbeter je zo'n dag als gisteren? Dat is erg lastig. Vandaag is het eerste deel van de route door 'gewoon' landschap. En bovendien landschap wat we al kennen. Tijdens de afgelopen huttentocht van 'de Wereldfietser' zijn we hier ook al geweest. Om het landschap nu saai te noemen is misschien wat te negatief. Maar het mist wel het ooooh een aaaah gehalte van gisteren. Toch zijn er wat dingen het vermelden waard. 
Na een goed ontbijt in huize Fortuna zitten we wat later op de fiets dan gebruikelijk. Als we Vollenhove uitrijden is er een haas in paniek. Hij schiet links en rechts over de rotonde maar heeft moeite het juiste pad (het hazenpad) te kiezen. 
De wind begint wat te draaien. We hebben hem eerst nog licht mee. Later op de dag draait hij naar zuid maar de temperatuur schiet omhoog en de wind wordt ook steeds minder.
In natuurgebied 'de Wieden' is een cache-trail. In een rondje van 50 kilometer liggen er wel honderd. We doen er een van. De andere zeven langs de route laten we links liggen. Het is uiteindelijk ook de enige cache die we vandaag doen.
In Genemuiden hebben we het eerste pontje van vandaag. We arriveren daar gelukkig net na tienen want om tien beginnen ze pas te varen. Daarna over de dijken naar Hasselt. Iets voorbij deze Hanzestad wonen Lucas en Ria, goede vrienden van ons. Ria staat al in de deuropening te zwaaien als we aan komen fietsen over de dijk. We tikken twee kopjes koffie weg en daarbij heeft ze een heerlijk bosbessentaartje gehaald. Een van de hoogtepunten van de dag. Het is altijd gezellig met hun en het liefst waren we blijven plakken maar er moeten kilometers gemaakt worden.
Van Ria horen we ook dat de komende twee pontjes varen. Dat was even spannend want ze zouden pas op 1 mei in de vaart zijn. Maar doordat de meivakantie ook al begonnen is, zijn ze wat vroeger van start gegaan het scheelt ons een hoop kilometers omfietsen.
Het veer bij Hearst is een plaatje. Een paar vierkante meter boot die handmatig door Jacob telkens heen weer getrokken wordt. Ik zal er een foto bij dit verslag proberen te plaatsen Het is prachtig dat dit soort dingen nog bestaat.
De route gaat dwars door Zwolle en bij de IJssel nemen we het derde pontje van de dag naar Hattem. We missen hem net maar het wachten is niet erg want het wordt steeds zonniger.
Daarna gaan we een hele tijd om het Zwolse bos heen. Dit vind ik jammer wat het landschap is niet zo uitdagend. Het leukste wat we meemaken is een aalscholver die met ons meevliegt van lantaarnpaal naar lantaarnpaal. Bij de derde paal gaat het fout. Hij mist de paal en komt met zijn nek over de paal heen te hangen. Een bijzonder gezicht.
Na Hoorn gaan we eindelijk de bossen in. En daar blijven we zo'n beetje de rest van de dag. Naast de bossen komen we ook in het gebied van de stuwwallen. Tijdens de laatste ijstijd kwam het ijs tot ongeveer hier. Niet alleen veranderde deze de loop van IJssel en de Maas (voor deze tijd monden die uit in de voormalige Zuiderzee en zelfs de Waddenzee), er werden ook wallen opgestuwd. En hier moeten wij 200.000 jaar later tegen omhoog zwoegen. En dat valt niet mee.
Ik heb wat last van het derde dag syndroom. Vermoeidheid in de benen en het gaat allemaal niet zo hard. We zijn pas tegen vijven in Vierhouten. We besluiten hier wat te eten dus ik bel mijn Vrienden op de Fiets dat we wat later zijn. Dit geeft een heerlijke rust in de planning. We kunnen ontspannen eten en daarna zonder druk het laatste stuk doen. De Vossenberg is een toeristische uitspanning. Ik neem een schnitzel en Mevr. Van der Veeke een stoofpotje. Adequaat maar niet bijzonder. We kunnen er wel weer even tegen. Als we weer wegfietsen druppelt het. Gelukkig zet het niet door en kan een kwartiertje later de regenjas weer uit. En omdat het steeds warmer wordt, kan er er ook steeds meer uit. In de avondzon fietsen we over de Elspeetsche heide naar Staverden, de kleinste stad van Nederland. Sterker nog, er staat alleen nog een slot. Toch heeft het nog stadsrechten waardoor het ook een stad is. Het ligt er prachtig bij in de avondzon. Zo mooi dat we besluiten er een kop koffie en thee te maken. Inmiddels is het al zeven uur. We genieten van het uitzicht en in de verte horen we de witte pauwen krijsen. Witte pauwen? Ja, dat is het handelsmerk van slot Staverden. We gaan er even bij kijken en ze zijn allemaal nogal hitsig want ze hebben de veren uitstaan. Een prachtig gezicht.
Daarna is het nog maar een klein stukje naar Uddel. Na even zoeken komen we bij een prachtig herbouwd huis met daarachter een eigen huisje voor ons. Wim ontvangt ons allerhartelijkst. Ze hebben deze plek gekozen voor de ruimte en de rust. En daar heeft hij wel voor over dat hij anderhalf uur in de auto zit naar Amstelveen, waar hij werkt. Ondanks dat het gezellig kletsen is met hem, lonkt de douche wel. Het begint ook al te schemeren. De start van de dag was wat saai , uiteindelijk is het toch weer een mooie dag geworden.
Statistieken
- kilometers vandaag: 97
- kilometers totaal:261
- aantal caches: 1
- aantal gestoorde aalscholvers: 1
Naschrift aan Gert: volgens mij is het geen Lindenlaan (met N) omdat het slaat op het riviertje de Linde en daar is er maar één van. Het slaat niet op het feit dat er Linden(bomen) langs staan.
En voor wie het nog wil weten: het antwoord op de pubkwisvraag is natuurlijk 'castratie'.