Compost voor de ziel

Geslapen als in de jaren zestig; als een baby. Want dat was ik toen. De dekens waren prima, alleen kreeg ik tegen de ochtend koude voeten . De voorspelling voor de temperatuur van vandaag is ongeveer acht graden. En dat zal het ook wel zo ongeveer zijn geweest. Vandaar de koude voeten. Daarnaast horen we bij het wakker worden, de plenzende regen. Die was voorspeld en is gekomen. Fijn als iemand zijn woord houdt.
Na het ontbijt fietsen we in de stromende regen eerst een stukje terug naar de supermarkt. Want pas tegen de middag komen we weer in een dorp. In de super kopen we broodjes, beleg en drinken. En Mevr. Van der Veeke koopt een paar roze rubber afwashandschoenen. WTF?! Ja, roze afwas-hand-schoenen! Dan worden haar fleece handschoenen niet zo nat. Hierna gaan we de bush in. Alleen nog maar natuur. Hier moeten we zien te overleven, met onze broodjes en roze afwashandschoenen.
Het eerste stuk gaat door het Drents-Friese wold. Via prachtige bossen waren de vogels uitbundig fluiten komen we bij het Aekinger zand. Het regent wat minder en het is prachtig hier. Zandverstuivingen, heidevelden en bossen. Het fietst ook erg leuk. Veel bochten en heuveltjes. En af en toe een kudde schapen op het pad. Hierdoor ben je eigenlijk de hele tijd bezig. Samen met het mooie landschap is dit pure compost voor de ziel.
Het regent steeds minder maar de paden liggen nog vol met plassen. Het zijn voornamelijk zand- en schelpenpaden en dit geeft natuurlijk een vieze bende maar dat deert ons niet. Gekleed in regenpak en regenschoenen raas ik als een klein kind door de diepste plassen. Viezer en natter kan ik toch niet worden.
Het volgende park waar we door rijden is het Doldersumse veld. We wanen ons alleen op de wereld en het enige wat me nog aan de beschaving herinnert zijn een paar roze afwashandschoenen. 
De route loopt voornamelijk door Friesland en Drenthe maar bij "Heerlijkheid de Eese" zijn we even in Overijssel. Op een bankje wordt de tweede koffie gemaakt en eten we wat van onze broodjes. Het is bitter koud door de wind. Ik heb mijn handschoenen aan en wens dat ik ook roze afwashandschoenen had. Die wind is overigens gedraaid dus we hebben hem al de hele dag behoorlijk mee. In de bossen merk je er niet zoveel van maar in het open land geeft het een lekker duwtje in de rug. Onderweg wordt nog her en der een cache gedaan die ons op mooie plekjes brengt. Via de Hoeve komen we bij het riviertje de Linde. Je weet wel, waar Liesje Lotje leerde lopen. Dit riviertje is ooit in de ijstijd ontstaan en meandert lekker door Friesland en Overijssel naar de voormalige Zuiderzee. Wij meanderen lekker mee, geholpen door de wind. Zo rollen we Ossenzijl binnen en komen we bij het volgende prachtige natuurgebied, de Weerribben. Weren is de lokale naam voor petgaten en ribben voor de legakkers. Vandaar de naam. En mocht je, net als ik, niet weten wat petgaten en legakkers zijn dan nog even wat uitleg. Petgaten zijn uitgeveende sloten, dus waar het turf gewonnen werd. De legakkers zijn de tussenliggende langgerekte graslandpercelen om de turf te drogen. Onze route loopt langs de Kalenbergergracht. Links het water en rechts de mooiste huizen, die overigens alleen maar via het water te bereiken zijn. Via Kalenberg en het plaatsje Nederland komen we in Blokzijl, waar het feest is.
In de haven is er groot getoeter als een roeiboot en schip binnenkomt. Het schip heeft geen zeil gehesen en geen motor aan. Door te bomen wordt het voortgedreven. Later komen er ook andere schepen binnen. Allemaal op menskracht. Het is een wedstrijd waarbij ze van Blokzijl naar Zwartewater en terug moeten, louter door spierkracht. Om half acht vanochtend zijn de meesten vertrokken. Later zien we ook dat mannen en vrouwen via het principe van de trekschuit schepen binnen brengen. En het zijn niet de kleinste schepen. 
Met een stormachtige wind waaien we naar Vollenhove, ons einddoel van vandaag. Het is een leuk dorpje. Ik verwacht steeds Pieter daar tegen te komen maar er zijn weinig mensen op straat. We besluiten eerst te eten voor we naar onze Vriend op de Fiets gaan. Na wat rondkijken valt de keus op restaurant "de Cartouwe". Omdat we er niet uitzien in onze bemodderde regenpakken informeren we eerst maar eens of we naar binnen mogen. De ontvangst is erg hartelijk en we zijn meer dan welkom. Met of zonder roze afwashandschoenen. En daarna wordt het alleen nog maar beter. Mocht je ooit in Vollenhove een restaurant zoeken, ga dan naar de Cartouwe. Het was een feestmaal.
Uiteindelijk melden we ons bij meneer Geluk. Zijn vrouw is een weekendje weg dus hij moet alles alleen doen. En dat doet Guus prima. We hebben een mooie kamer en de badkamer bevat een douche en een bubbelbad. Met de buik vol en het lijf geschrobd worden de avonduren doorgebracht. Al met al toch een prachtige dag ondanks de regen en de loodgrijze luchten. Dat bewijst maar weer dat er geen slechte fietsdagen bestaan. Er was slechts één minpuntje vandaag. Tijdens een actie om mijn omwaaiende fiets te redden trek ik weer de spieren in mijn rechterkuit stuk. Weer terug bij af terwijl de klachten net over waren. Misschien dat het na een nachtje rust beter gaat.

Statistieken
- kilometers vandaag: 78
- kilometers totaal:164
- aantal caches: 5
- aantal mensen met roze afwashandschoenen: 1