Pubkwis

Het is uitermate zonnig als we opstaan. En het lijkt wel windstil. We feliciteren elkaar met dit mooie begin van de dag. Dat nemen ze ons niet meer af.
Mevr. Van der Veeke heeft vannacht gedroomd van haar tassen. Gisteravond heeft ze er vier ingepakt maar vanochtend denkt ze er anders over. De twee voortassen gaan weer weg en in de plaats daarvan komt een bagagerol achterop. Die moet eerste gelokaliseerd worden en dat is een uitdaging. Na pakken, herpakken en weer inpakken fietsen we om kwart voor negen weg, uitgezwaaid door Co.
Meteen buiten het dorp blijkt al dat schijn bedriegt. Er staat een forse wind. En nu is dat niet zo erg maar we hebben hem pal tegen. In Westernieland sluiten we aan op de route. Het eerste deel is bekend terrein. Via Pieterburen, Warfhuizen en Broek komen we in Wehe-den-Hoorn. Allemaal pal tegen de wind in. En dan werkt de weidsheid van het Groninger platteland niet mee. Het is bikkelen. In Wehe doen we een koffie op de steiger aan het water. Mevr. Van der Veeke kiest eerst een andere steiger dan ik. De mensen zullen denken dat we ruzie hebben, maar ze wil even mediteren en dat moet op hout. Ik ben meer van de metalen steigers maar als de koffie pruttelt, schuift ze toch aan. Via Warfhuizen komen we in Saaksum. Hier komen we aan de grenzen van onze natuurlijke habitat. Het is het einde van het eerste kaartje en het einde van ons bekende gebied. Vanuit de verte kun je mooi zien dat Saaksum bovenop een wierde ligt. En ze hebben er nog wallen omheen gemaakt. Allemaal om de strijd tegen het zeewater. Nu is het gelukkig niet meer nodig.
In Saaksum komen we ook een andere relikwie van het verleden tegen; een rolpaal van de trekschuiten. De boten werden met behulp van een touw door de maren getrokken. Met een paard maar vaak ook moest de vrouw eraan geloven. Boten met een touw de bocht om trekken wil niet. Dus daar zetten ze rolpalen neer waar het touw aan de buitenkant omheen getrokken werd. De meeste zijn opgeruimd, maar in Saaksum kun je ze nog bewonderen.
Oldehove is een prachtig dorpje om doorheen te fietsen. We vergapen ons aan de rijkdom van Zuidhorn. Wat staan daar kasten van huizen zeg. Op de begraafplaats doen we, in de zon, de tweede koffie. En in Enumatil de eerste cache. Langs de Lettelbertervaart is het weer bikkelen. In de verte zie ik de apenrots van de Gasunie. We scheren langs Leek en dan zijn we in Drenthe, de tweede provincie.
Drenthe is gelijk anders dan Groningen. Het voelt meteen een stuk warmer en de wind is ook minder. De weidsheid is verdwenen en er komen bossen voor in de plaats. 
We komen nauwelijks andere mensen tegen. Het lijkt of (nog) niemand op pad is. Ook geen interessante praatjes dus. In Norg is de tweede cache van de dag. Achter de kerk op de brink vinden we hem vlot. Het is zo'n mooi plekje in de zon dat we maar even een kopje thee zetten. De eerste dag is altijd vermoeiend. Ik moet eerst op gang komen en ook het hoofd heeft er moeite mee. In de werksituatie heb ik een to-do lijstje waar ik gelukkig van wordt als ik dingen kan afstrepen. Zo'n dag fietsen wil ik ook graag afstrepen waardoor ik me ga haasten. En dat is niet nodig want het gaat om de reis en niet om de bestemming. Meestal duurt het een dag of wat voor mijn hoofd dat door heeft.
Van Norg tot Appelscha komen we alleen door natuurparken. En we zien een hunebed in het wild. Die moet natuurlijk even op de foto. We hebben nog genoeg tijd dus op een bankje in het bos strijken we neer. Daar doe ik even de ogen dicht. Heerlijk dutten in de zon. We hebben geluk met het weer. Om ons heen zie ik donkere buien langs trekken. Wij zitten gelukkig droog. Daarna door het Fochteloër veen naar Appelscha. De heidevelden zijn in het najaar mooier maar het heeft wel wat om zo alleen over deze heidevelden te fietsen. En hier komen we ongemerkt in de derde provincie van de dag. We zijn in Friesland.
Tegen half zes fietsen we bij de Fam. Geertsema op de oprit. We worden ontvangen met thee en versgebakken spelt-cake. Het zijn oudere mensen waarmee het gezellig kletsen is. Baflo kennen ze vooral nog van moorden die vorig jaar daar plaats vonden.
In ons kamertje heeft de tijd stil gestaan. Alles is jaren zestig. De bedden hebben nog gewone dekens en geen dekbedden. De douche is prima.
Aan eetgelegenheden is in Appelscha geen gebrek. We komen bij "de Bosberg". Ook hier is het uitgestorven. Het eten is adequaat maar niet bijzonder. We zijn de laatste gasten en durven hier niet te blijven zitten. Daarom nog maar even naar de kroeg. Daar is het hartstikke gezellig. Vol met jeugd en er is een pub-kwis. In groepjes moeten ze de vragen beantwoorden. "Hoe heet het als ze een scrotum helemaal leeghalen?" Ik kan het niet nalaten om mee te antwoorden. Jammer is wel dat ze weer roken in de kroeg. De lucht wordt er niet frisser op. Nog even wat drinken en dan straks de vermoeide ledematen te ruste leggen. De voorspelling voor morgen is niet goed. Maar we zien wel.

Statistieken
- kilometers vandaag: 86
- kilometers totaal: 86
- aantal caches: 2
- aantal pubkwissen:1