Pontperikelen

Normaal gesproken betaal ik meteen bij aankomst. Gisteren niet gedaan en de boer verzekerde mij dat hij om half negen allang op zou zijn. Dit vond ik nog rijkelijk laat voor een boer, maar goed, er is een hoop automatisering, ook voor de boeren, ingevoerd. Als ik om half negen aan de deur sta te rammelen en op de bel sta te drukken, komt er niemand. Blijkbaar is er nog meer automatisering ingevoerd, dan dat ik dacht. Gelukkig staat de schoonmoeder ook op de camping in één van de drie caravans. Aan haar dragen we de €12 af in de hoop dat ze een goede relatie met haar schoonzoon heeft.
Om kwart voor negen fietsen we over de dijk richting het pontje over de IJssel als ik in mijn route zie dat die pas om tien uur vaart. En we zijn er over een minuut. Wat nu? Wachten tot tien uur? Daar hebben we eigenlijk geen zin in. Ons hoofd is allang thuis. De benen moeten het alleen nog even doen. En om hier vijf kwartier te verlummelen past niet in het schema. Ik zie dat er bij Kampen een brug is. Het is wel zeker tien kilometer om maar dat is nog altijd sneller dan vijf kwartier wachten. Over de dijk naar Kampen. Na een tijdje staan we onder de brug, maar hoe kom je erop? Een behulpzame meneer wijst ons de weg. Uiteindelijk zijn we om half tien weer op de route. En een stukje verder dan de overkant van de pont. Overigens hebben we dit probleem morgen weer. We moeten dan bij Akkrum de pont hebben die ook pas om tien uur gaat varen. Omfietsen is dan geen optie, dus we staan gewoon wat later op morgen.
De route tussen Baflo en Maastricht hebben we nu al een paar keer gefietst. Tien-provinciën route, fietserpad en toen we uit Italië kwamen. Via de fietsrouteplanner van de Fietsersbond heb ik een alternatief gevonden. We gaan nu via andere fietspaden en -wegen dan we eerder gezien hebben. We komen nu ook niet via Drenthe en Groningen binnen maar via de noord-oost polder en Friesland. Toch zijn sommige plaatsen overlappend. We komen onder andere door Vollenhove wat we al eerder gezien hebben. Daarna de polder in. Lange rechte wegen. Identieke boerderijen en af en toe een rijtje arbeidershuisjes. Er waait een fikse wind vandaag. Soms mee maar ook veel tegen. Dit ploeteren, het saaie landschap, té weinig afleiding en het feit dat het hart al op thuis gericht is maakt het fietsen moeilijk. 'Men is het sterkst verbonden door onzichtbare draden', zei Nietzsche. Ik merk dat een van draden toch aan mijn huis vast zit. 
In Echternerbrug doen we boodschappen zodat we daarna op een camping kunnen stoppen. Er is veel pleziervaart, de brug gaat meerdere keren open en dicht als ik wacht tijdens het boodschappen doen. Elke keer hengelt de brugwachter met een klomp naar geld. Chippen en pinnen kan hier niet of het moet een technologisch hoogstandje zijn, die klomp. Er is ook markt en een braderie. Veel dorpen waar we doorheen komen hebben in augustus feest. Dit is een leuke maand om door Nederland te fietsen. Het weer is ook nog fantastisch. Het begon bewolkt maar in de loop van de ochtend trok het open. Op de thermometer zie ik 's middags dat we de 29 graden weer bereikt hebben.
De bedoeling is om in Oudehaske te stoppen. Dan blijven er voor morgen nog 110 kilometer over, wat te doen moet zijn in één dag. De eerste camping is een kermis-camping. Eigenlijk hebben we daar geen trek in. Op zoek naar de tweede. Die kunnen we eerst niet vinden, maar eenmaal gevonden blijkt het een sta-caravan-park te zijn geworden. Mensen staan ons glazig aan te kijken als we binnen komen fietsen. Dan nog maar een stukje verder. Dit betekent alleen maar dat we morgen minder hoeven te doen.
Tussen Oudehaske en Akkrum is een boerencamping met de naam Lyts mar smuk. Dat zijn het soort campings die we het liefst hebben. Er staan, zoals altijd, veel bejaarden met caravans. Maar er is ook nog een mooi plekje met zicht over de velden. We betalen €7,50 en dat is inclusief elk twee keer douchen (á €0,50). Dus eigenlijk weer heel goedkoop.
We constateren dat we onevenwichtig bruin zijn. De achterkant bruiner dan de voorkant. En links bruiner dan rechts. Voer voor C.S.I. mensen. Die kunnen zo bepalen wat wij op vakantie gedaan hebben.
Het gebruikelijke ritueel ontvouwt zich. Kopje thee, tentje opzetten (voor de 25e keer), bedjes opblazen (Saskia heeft dus 50 luchtbedden vol gepompt), drankje (dat we deze keer lekker in de vriezer hadden gelegd). Daarna douchen, eten koken, afwassen, koffie, lezen en naar bed. We eten deze keer kip tandoori met rijst. Salade erbij en natuurlijk een yoghurt toe. Net als gisteren en eergisteren betrekt het in de avond. Het druppelt wat, maar zet niet door. Wij gaan morgen wel weer door. Naar huis. Heerlijk! Ik kijk er naar uit.

Kilometers vandaag:  89,1
Kilometers totaal: 1756,5
Aantal pontjes overgeslagen: 1