Aan zee waait het altijd

Bergen aan zee - Katwijk aan zee -76 km
Eerst bewolkt, dan zon en lekker warm.
Wind mee.

Steven zet ons af in Bergen aan Zee. Hij toetert nog even, de hand gaat uit het raam en weg is hij. Daar staan we dan. Met twee fietsen en zes tassen de man/vrouw. We laden op en fietsen weg.
Vandaag rijden we praktisch de hele dag tussen de duinen door. Dat is raar voor iemand die meestal meer cohesie gewend is in zijn ondergrond. Van de vette Groninger klei naar het losse Noordzee zand is best wel een grote overgang. Maar het landschap maakt veel goed. Het zijn mooie en rustige fietspaden door de duinen. De zomerdrukte is nog niet losgebarsten. Het gaat wel flink op en neer. Duinen hebben de lastige eigenschap dat ze zich boven het landschap verheffen. Als ze dat niet wilden, dan waren ze wel strand geworden. Dit betekent dat wij ook flink moeten klimmen. Maar ook net zo vaak lekker afdalen.
In plaatsjes komen we nauwelijks. Egmond aan zee, Castricum, Heemskerk. We laten het allemaal links en rechts liggen. Beverwijk gaan we wel doorheen. In een parkje maken we een koffie en dan naar de pont over het Noordzee-kanaal. Maar daarna duiken we snel weer de duinen in. Bij Zandvoort zien we eindelijk de Noordzee. Die heeft als gezelschap vele terrasjes. En die slaan we voorlopig even over. En het strand kunnen we ook niet op want daar rijdt Beatrix paard. Niet zelf maar haar vervangster. Ze zijn een film aan het opnemen over haar leven. Beatrix dan, niet de vervangster. Dan maar naar een bankje in de duinen die we dan ook vinden. Een heerlijke pauze.
Dan door Noordwijk en Katwijk. Dat gaat vlot want we hebben al de hele dag de wind mee. In Noordwijk zijn de bunkers vervangen door een modernere variant die ze hotels noemen. Grote witte betonnen blokkendozen aan de boulevard. Overal is het feeststemming vanwege de koninginnedag morgen. En veel kermis. In Katwijk aan zee ben ik geboren. We staan nog even stil bij mijn geboortehuis. Dat is nu een hotel geworden. Even ten zuiden van Katwijk zoeken we de camping op. Het is inmiddels half zes. Voor € 20,50 mogen we een nachtje staan. We krijgen een mooi hoekje voor onszelf maar wel winderig. Het eten bestaat uit een blik opgewarmde bonensoep. Dat gaat erin als koek maar het valt niet mee om het op te warmen want ik ben een essentieel onderdeel van de brander vergeten: Waar de pan op staat. Dus de enige manier om de bonen op te warmen is door de pan erboven te houden. Op mijn knieën want ik ben ook nog zojuist door mijn krukje gezakt.
Na het eten wandelen we nog even over het strand richting Katwijk. Ongeveer 48 jaar geleden heb ik hier ook veel gezeten, schijnt het. Op het strand is het altijd winderig. Er worden wat netten met garnalen binnen gehaald. Daar redden we nog wat scholletjes en krabben. In een strandtent sluiten we de dag af. We zien de zon in de wolken zakken. Liever hadden we hem in de zee zien zakken, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben. Het is goed geweest zo.