Koude douche

Het is een dag van hoogtepunten. We pieken veel vandaag. Maar het begon eerst met regen vannacht. Dat had ik eigenlijk niet verwacht en als we opstaan hangt er veel mist tussen de heuvels om ons heen.
Direct als we de camping afrijden begint de eerste klim. Dat hebben we niet meteen door want ik rij eerst nog verkeerd en dat ging lekker naar beneden. Gelukkig zie ik het snel. Na ruim drie kwartier stoempen zijn we boven en dalen we, min of meer, af naar Wiltz.
Het is een toeristisch dorp met een 'haute' gedeelte en een 'basse village'. Wij komen natuurlijk eerst in het hoge gedeelte. Tegen onze principes in nemen we een koffie op een terras. Met een stuk taart. Die hebben we inmiddels al verbrand met de klim. Zo komen we erachter dat we, door zelf koffie te maken en een taartje te kopen bij de bakker, per keer zeker €10 besparen.
Slingerend dalen we door Wiltz af. Halverwege komen we een familie op de fiets tegen maar daarover zo meer.
Van Wiltz tot Schleif komen we op een voormalige spoorlijn die ze als fietspad hebben omgebouwd. Hij loopt mooi langs het riviertje de Wiltz en we fietsen zelfs door een voormalige spoortunnel.
Bij een picknickplaats leggen we de tent te drogen en komen we de familie weer tegen. We hebben ze al eerder gezien in Vic-sur-Seille maar toen hebben we elkaar niet gesproken. Ze hebben twee kindertjes; een van één jaar en een van drie. Ze zijn al een maand onderweg en doen dezelfde route als wij. Dus ook terug naar Nederland. Om alle spullen en de kinderen mee te krijgen hebben ze een kar, kinderzitjes en nog fietstassen mee. Alleen de kar weegt al net zoveel  als mijn bagage. En dan nog de kinderen en de spullen. Respect voor deze mensen en ik heb meteen geen enkele medelijden meer met ons als we een helling op zwoegen. Deze mensen doen dat ook. Met minstens twee keer zoveel gewicht en twee kinderen. Het is gezellig om ervaringen uit te wisselen en we zitten zo een uur.
Daarna gaan we stilletjes de grens over en komen we in België. Er staat nog wel een bordje van Luxemburg maar die van België is nergens te bekennen. Toch weten we zeker dat we nu in België zijn want de straat zit weer vol gaten en lapmiddelen. Hierna sluiten we etappe twee van boekje een af. Nog één etappe te gaan.
Fietsen in de Ardennen is best mooi. Veel bos. Veel riviertjes en veel natuur. De routemakers hebben weer mooie, stille wegen opgezocht. Op het kaartje zie ik de plaatsen die we anders op de snelweg passeren. In Hoeffalize ben ik meerdere keren wezen survivallen en kanoën. Het is klim na klim en we komen na 1288 kilometer eindelijk op het hoogste punt van de route, 584 meter. Ik verwacht morgen niet hoger te komen.
In Sart zit de camping 'Trois Sarts'. We komen er redelijk uitgeput om kwart voor vijf aan. Een nors kijkende man ontvangt ons. Ze spreken hier weer alleen Frans. Maar hij blijkt best aardig want hij ziet dat we wel wat lusten. Ondanks dat de bar gesloten is, krijgen we toch een wijn en een bier. De camping kost €12 en we vinden een mooi plekje aan de middelste 'sart' (een vijver?). Mals groen gras. Net gemaaid en geen stenen in de grond. We zijn wel de enige tent en om ons heen staan eigenlijk alleen sta caravans. Mensen bekijken ons alsof het circus aangekomen is. Maar dat zijn we inmiddels gewend en geroutineerd zetten we de tent op en installeren ons.
Als ik vraag naar de douche krijg ik een vreemd verhaal. Kan ook mijn gebrekkige begrip van het Frans zijn maar er zijn wc's en koude douches. Ik wil geen koude douche maar een warme. Dat kan ook maar dat kost dan €2,50 en dan moet hij mij de sleutel geven. WTF?! Een douche hoort toch bij het kamperen? Douchen de Belgen niet? Is er waterschaarste? We zullen het nooit weten. 
We besluiten samen te gaan douchen, maar die vlieger gaat niet op. We moeten hiervoor toch €5 betalen. Uiteindelijk krijgen we beide een sleutel van een van de zes douches en douchen we apart. Bij Saskia is de douche loeiheet. Misschien dat hij daarom zo duur is. Bij mij loopt het water niet weg en krijg ik er een ligbad bij. Ik stop net op het moment dat het water over de rand begint te lopen. Op de vloer ligt een eurocent. Zo bespaar ik toch wat op de douche.
Het eten is vandaag een ander avontuur. We hebben in Wiltz al boodschappen gedaan want we voorzagen (correct) dat er geen winkels zouden komen. We kopen een pak noedels en een blikje kerriesaus met halal-vlees. De noedels zet ik te wellen in heet water. Het blikje gooi ik in de pan. Het ziet eruit als hondenvoer. Enorme klonten vet in plaats van vlees. Even later komen we erachter dat het smaakt als hondenvoer. Nu weet ik ook waarom honden altijd aan hun ballen likken na het eten. Zo raken ze de smaak van het voer kwijt. Nou ja... Het kan niet elke keer een feestmaal zijn.
We genieten lang van de avondzon. Daarna doen we een rondje over de camping. Het is een behoorlijk verlopen bende. Eigenlijk de slechtste camping tot nu toe.
Je merkt dat het op deze hoogte frisser is. Zo eindigen we de dag met een dieptepunt. Als ik om kwart over negen de thermometer buiten leg, dan zakt hij tot 13,6 graden. We trekken alles aan wat we hebben en kruipen zo in de slaapzak.

Kilometers vandaag:  69,4
Kilometers totaal: 1295,2
Aantal keren dat ik ooit nog halal-vlees eet: 0