Zwaartekracht doet zeer

Als ik wakker wordt, dan blaas ik wolkjes. De thermometer geeft zeven graden aan. Het was best fris vannacht maar in de slaapzak is het lekker warm. De tent staat in de opgaande zon dus langzaam warmen we op en we kunnen inpakken. De lucht is strakblauw, het wordt weer een mooie dag. De douche sla ik vanochtend voor het eerst over. Als ik er al €2,50 voor over had gehad, zie ik geen mogelijkheid om aan de sleutel te komen.
In Lerneux gaan we op zoek naar een winkel. Alles ligt ver uit elkaar. Tussen de bakker en de super zit een kilometer. En de slager zit er tussenin. We vinden de super en doen boodschappen. Terwijl we op het, bijna lege, parkeerterrein staan, komt er een Belg met een auto die persé wil staan, waar wij nu staan. Nors wacht hij tot we uit de weg gaan. Ik vind dit tekenend voor de Belgen die wij tot nu toe tegen komen. Ze stralen geen vriendelijkheid uit, groeten niet en zijn niet aardig. Daarnaast vind ik ze in het algemeen onaantrekkelijk en vaak met teveel gewicht. Nee, België is niet een van mijn favoriete landen.
Maar het landschap maakt veel goed. We gaan nog steeds door de Ardennen. Veel bos en riviertjes. Bij een van deze riviertjes maken we een koffie in de zon. Een uitmuntend plekje. Verderop staan de scouts. Die komen we door heel de Ardennen tegen. Ik vermoed dat ze van kamp naar kamp moeten navigeren. Gisteren hebben we een groepje meisje geholpen (op kaplaarzen!) die de weg kwijt waren. Ze keken jaloers naar mijn GPS.
Les Trous de Bra heeft een mooi kerkje. En ernaast een prachtige Mariagrot. Wat?! Dat is een kunstmatig gemaakte grot met daarin een Mariabeeld. Een onbekend fenomeen in het noorden, maar in het zuiden kom je ze regelmatig tegen.
Het eerste deel vanochtend hebben we alleen maar afgedaald. Heerlijk! Maar daar moeten we nu de prijs voor betalen. Het is vanaf nu negen kilometer klimmen. 'Maar' 5%, toch vermoeiend genoeg. Langzaam aan verzamel ik meer en meer Higgs deeltjes. Op subatomair nivo moet het een drukte zijn van belang op en om mijn fiets. Gelukkig verlaten de meesten mij weer als ik weer afdaal.
La Gleize is een mooie onderbreking van de lange klim. Het dorpje lag midden in het Ardennen offensief tijdens de tweede Wereldoorlog. Er is hier hevig gevochten en van het dorpje was min of meer weinig meer over. Wel werd hier de opmars van de Duitsers gestopt. Dat zien en horen we allemaal in het oorlogsmuseum in la Gleize.
Spa laten we letterlijk en figuurlijk links liggen. We worden best moe van al die klimmetjes. Wat dat betreft had ik de Ardennen gemakkelijker ingeschat. Maar dat valt best nog wel tegen.
In Sart (alweer!) doen we vast boodschappen in de meest volle winkel die ik ooit heb gezien. Ik moet de schouders intrekken om door het gangpad te komen.
Dan is het nog een klein stukje naar Jalhay waar we de camping opzoeken. Maar nog wel drie klimmetjes in vijf kilometer.
Het is weer een mooi grasveld en we vinden nog een plaatsje in de zon. Het kost €12 en de douche is hier relatief goedkoop. Voor €1 kun je vijf minuten spetteren. Langzaam verdwijnt de zon achter de bomen. We verschuiven de was steeds zodat hij in de zon hangt. Tot op het plaatsje van onze buren die er toch niet zijn. En als ze aankomen zijn ze hiervan not-amused. Het zet meteen de toon. Gelukkig zijn we morgen weer vertrokken.
Tegen acht uur is de temperatuur weer gedaald naar 14 graden. Er is een kroeg bij de camping waar het lekker warm is. Daar zitten we de avond uit tot het bedtijd is. Morgen naar Nederland.


Kilometers vandaag:  59,2
Kilometers totaal: 1354,4
Aantal ongezellige buren: 2

P.s. Ik heb bij deze en de vorige twee weer wat foto's kunnen plaatsen.