Verwaaid stokbrood

Om zeven uur gaat de wekker. Mijn horloge zegt dat het half zeven is. Maar die moet het op zonnecellen doen en die hebben sinds Ierland het een beetje opgegeven. De douche wordt schoongemaakt maar ik mag er toch een van gebruiken. En zoals altijd ben ik alleen om dit tijdstip. Op de schoonmaker na dan.
Volgens de berichten hebben we vandaag windkracht zes. Tegen! Dat wordt bikkelen. Toch kijken we erg naar vanochtend uit omdat het eerste deel langs de Middellandse zeekust door de Camargue gaat. En we worden niet teleurgesteld. Het is een prachtig stukje Frankrijk. Het doet me deels aan onze waddenkust denken, maar toch ook weer anders. Van flamingo's kijken we niet meer op. Maar we zijn wel verbaasd van de zoutvlaktes die we tegenkomen. Met de zon erop lijkt het wel een veld vol diamanten. We fietsen over een osteenslag pad wat soms overwaaid is met zand. Daar moeten we duwen want fietsen is dan onmogelijk. Maar dat zijn nooit stukken langer dan 100 meter. De eerste 17 kilometer gaan we oostwaarts en komt de storm van opzij. Achter de spaarzame struiken schuilen de oranje libellen voor de wind maar als wij langs komen, schrikken ze op. Dan fietsen we door een oranje wolk van vleugels en stokjes.
Op het keerpunt naar het noorden maken we bij een transformatorhuisje een koffie. Even uit de wind. Terwijl we daar zitten komen we een Spanjaard en een Tsjech tegen. De laatste laat zien dat het reizen op de fiets ook anders kan. Hij rijdt op een stadsfiets met één versnelling. Achterop zit een houten kratje met zijn spullen. En zo is hij al meer dan 4000 km onderweg.
Hierna moeten we pal tegen de wind in. Soms staan we stil door deze natuurkracht. En als we bewegen is het tussen de 10 en 15 km/uur. Vanochtend hebben we een stokbrood gekocht. Die zit achterop de bagagedrager van Saskia. Tijdens de tweede koffiestop komen we erachter dat een deel van het brood is weggewaaid. Bijzonder.
Uiteindelijk komen we na flink bikkelen weer in Arles terug. Waar gisteren nog een gezellige markt was, is nu een gewone drukke autoweg. In een parkje tikken we anderhalve liter Orangina weg met wat broodjes. Dan is het nog een klein stukje naar Fontvieille. Hier is wat meer begroeing maar nog blijft het ploeteren tegen de wind in. En we krijgen ook onze eerste helling. Gelukkig maar anderhalve kilometer met 3%, dus dat valt mee.
In Fontvieille is het gezellig. Op het centrale plein is een groot terras wat vol zit met Fransen. Daar schuiven we bij aan. Ik heb bewondering voor de ober die zeker tien bestellingen tegelijk weet te onthouden. Het bier is er goed alleen jammer dat regelmatig de glazen van tafel waaien. Ondertussen gaat de Spar open. Saskia doet boodschappen want elke dag uit eten past niet in onze filosofie. En dan naar de camping.
Camping municipal les Pins is een aangename verrassing. Het ligt redelijk beschut tussen de bomen. Voor €13,80 krijgen we een half voetbalveld toegewezen. Helaas wel weer een stenige ondergrond. Bij de buren lenen we een hamer. Ik wist niet wat 'hamer' is in het Frans. En ze hebben het wel gezegd, maar ik ben het nu alweer vergeten. Iets met 'mat' of zo. En de douche is hier goddelijk. Mag ook wel want er valt heel wat zand af te spoelen.
Het eten is divers. Saskia heeft cannelloni gevuld met spinazie gekocht. Deze warmen we eerst op. Dan een prutje van olijven, tomaatjes, worst, die we nog van Liedeke gekregen hebben, en linzen. Opgewarmd en door elkaar geroerd in de pan, ziet het eruit als stopverf. Er zijn huizen met mindere kwaliteit gebouwd. Maar het smaakt prima. En hiermee is ons nieuwe pannensetje ook gelijk ingewijd. Zo nog even een bakje doen en dan naar bed. Ben best wel moe geworden van al die wind. Niet alleen in de benen, maar ook om het hoofd verlang ik naar rust. Morgen een klein stukje naar Avignon. Daar hebben we op dinsdag afgesproken met vrienden.

Kilometers vandaag:   71,4
Kilometers totaal: 149,8
Aantal zoutvlaktes : 3


Omdat ik internet op de camping heb probeer ik zo ook wat foto's te plaatsen.