Tijdloos

Bij kamperen heb ik altijd van die visioenen van een groen sappig grasveldje. Wat bomen eromheen. Liefst nog een picknick tafel en mooi weer. Dat laatste klopt. De rest niet. Mooi weer betekent dat de grond uitdroogt. Dus we zitten ook nu ook weer op een zandvlakte en alles is inmiddels bedekt met een laag stof. Toch hoop ik dat ik dit thuis pas eraf kan spoelen.
We pakken de tent in en maken een ontbijt met meloen, perzik, muesli en yoghurt. Hiervoor hebben we een paar prachtige vouwbakjes gekocht. Ze wegen wel 80 gram per stuk maar het is elke gram waard.
De route naar Avignon loopt veel langs grotere wegen. En omdat het nu een gewone door-de-weekse dag is, rijdt er ook meer verkeer. Niet storend maar wel iets meer oppassen.
Bij de sterk verweerde kerk van St. Gabriel doen we een cache. De eerste van deze reis. Een paar anderen hebben we overgeslagen omdat ze ongunstig lagen of we niet voldoende drang hadden.
In St. Etienne-du-Gres maken we een koffie op het kerkhof. Dit zijn prima plekjes om even te stoppen. Er is altijd water, een bankje en schaduw. En ze zijn lekker rustig. We vergapen ons aan de prullaria die op de graven staat. Nederlandse begraafplaatsen zijn saai. Franse niet. Schilderijtjes, porseleinen bloemen, ingegoten boeketjes en keramieken souvenirs (aandenken) van familie. Ook veel portretjes van de overledenen. Ze lijken zo weggelopen uit een film van vroeger met die ouderwetse kleding. Sommigen zijn al tientallen jaren dood. Bijzonder om zo'n kijkje in het verleden te hebben. Begraafplaatsen zijn cool!
Er is nog steeds wind, maar een stuk minder dan gisteren. Tussen boomgaarden en olijfbomen gaat de route verder en ongemerkt tikken we kilometer na kilometer af. Voor Avignon stoppen we nog een keer om een koffie met een broodje te nemen in een olijfboomgaard. Hoe laat? Ik weet het niet. Vandaag ben ik tijdloos want het horloge heeft er helemaal de brui aan gegeven. Uiterlijk was ik natuurlijk al tijdloos. Met mijn spijkerbroek en fleece trui was ik 20 jaar geleden in de mode en over 20 jaar ben ik het weer. Kan ik goed mee leven. Maar zonder tijd voel ik me naakt. Niet compleet. Morgen in Avignon maar een horloge zien te scoren.
In Avignon is het een gekkenhuis. Villa lunatic maar dan in stadsformaat. Overal mensen. Overal straattheater en overal constipaties. Maar wel gezellige drukte. We weven door de drukte heen met onze fietsen. Eerst naar de camping en dan komen we straks wel terug. Van andere fietsers hebben we de tip gekregen om de camping iets buiten Avignon te nemen. Daarom verlaten we de drukte en fietsen een paar kilometer door. 
Om een uur (volgens Saskia) komen we op de camping aan. Camping deux-Rhones is een beetje alternatieve camping. Wel langs een weg met auto's maar dat geluid wordt ruimschoots overstemd door de krekels. En het is windstil. Heerlijk na die dagen met continu wind om de kop. Er is ook een trekkersveldje. In een hoekje vinden we een mooi plekje met schaduw en uitzicht. Er is een zwembad, een bar, een restaurant en pizza's. We besluiten om het er even van te nemen. Lekker luieren in de zon. Af en toe een bier en vanavond een huis-gemaakte pizza. Avignon wacht wel even tot morgen. Het lijkt zowaar even vakantie te worden.

@Gert: bedankt voor de Franse hamer. En voor de opmerking over de tikfout. Deze zijn onvermijdelijk als je op een stoeltje met twee poten (vier is te zwaar) en de iPad op schoot een stukje probeert te tikken.