Weer op tijd

Vandaag een dagje Avignon. Dit betekent niet dat we uitslapen en om kwart over zeven kom ik alweer een schoonmaakster tegen bij de douches. Deze keer kan ik er niet in, dus weer terug naar de tent. Saskia is ietsje later en kan in de invaliden douche. Dat sms't ze me en de invaliden douche is groot genoeg voor ons twee.
Het is een kleine vijf kilometer naar Avignon, dus daar zijn we al om half tien. De horlogemaker is dan nog dicht, dus we gaan eerst even naar het andere uiteinde van de stad. Daar kopen we postzegels bij het postkantoor en kunnen de kaartjes gegleufd worden.
Dan gaan we even over de markt. Daar staan een paar pikzwarte Moren met tulbanden en lange gewaden. Saskia vindt ze prachtig en is er moeilijk bij weg te krijgen. Haar daar achter laten is ook geen optie want hij biedt maar twee kamelen. Met de belofte van een koffie met een koek kan ik haar gelukkig weg lokken. Maar eerst kijken we nog even bij het pauselijk paleis en genieten we van het uitzicht. Ook de beroemde pont d'Avignon komt in beeld. Het is eigenlijk maar een halve brug en hij heet ook nog anders, het is de brug van St. Bénezet. Als je erop wilt, moet je betalen. Dat doen we dus niet.
De koffie is erg lekker en nu de swatch winkel open is, kan ik eindelijk een horloge kopen. Het wordt een blauwe skin. Heerlijk om op elk moment de tijd weer te weten.
Het is de hele maand juli festival in Avignon. Veel straattheater en 's avonds kun je kiezen tussen tientallen voorstellingen. Hier lopen ze overdag voor te flyeren. Je krijgt dus continu briefjes aangeboden, al dan niet met een verhaal. Hiervoor hebben we een verschillende tactiek. Saskia mompelt meestal iets van 'Je ne comprendre pas' en beweegt haar handen weg. Ik neem glimlachend elk briefje aan. Daarmee maak je ze zichtbaar blij. Als ze een verhaal houden knik ik ze bemoedigend toe en als ze klaar zijn dan zeg ik 'Que?!', net als Manuel in Fawlty Towers. Na een tijdje heb ik een stapel briefjes en verdien ik extra bonuspunten als ik ze hetzelfde briefje terug kan geven uit mijn stapel.
Om half een treffen we Jeroen en Anoek met Nick en Sam. Het zijn vrienden uit ons dorp die 150 kilometer verderop staan en desondanks toch een gezellig dagje met ons door willen brengen. 
We lunchen eerst gezamenlijk op een terras in de schaduw. Het is inmiddels alweer loeiheet. Ze serveren een heerlijke zalm—terrine. Die spoelen we weg met een rosé. We zijn het erover eens dat de meeste Fransen niet echt hartelijk zijn. Vooral in de horeca wordt je als buitenlander anders behandeld dan de Fransen. Een lachje kan er nauwelijks af en je voelt je haast bezwaard als je wat moet bestellen. Ik kan me ook niet altijd duidelijk maken met mijn school Frans maar daar bieden ze geen enkele hulp mee. Terwijl ze het, volgens mij, toch van de toeristen moeten verdienen.
Met de familie Lukassen slenteren we wat door de stad. Ze zijn er al eerder geweest maar voor de kinderen is het toch leuk om her en der even te kijken. Sam is een ware meester in het verzamelen van flyers en eindigt met een grote stapel. Soms staan we bij een voorstelling even stil. Aan het einde van de middag gaan ze weer huiswaarts. 
Wij slenteren nog wat verder door de stad, maar al vrij snel zijn we uitgeslenterd. Je kunt inmiddels over de koppen lopen. De helft van de mensen deelt flyers uit. De andere helft neemt ze al dan niet aan. Op place de l'horloge (what's in a name?) schuiven we aan op een terrasje en bestellen een bier en een wijn. We hebben een goed uitzicht op de mensen massa en er is veel te zien. Zo tikken we zeker een uurtje weg. Daarna doen we boodschappen en gaan naar de camping terug. Het avondeten bestaat uit een gebonden wortelsoepje en een broodje met Italiaanse ham en feta kaas. Het is lekker rustig op de camping na al die drukte. Morgen gelukkig weer op de fiets.

Kilometers vandaag:   8,36
Kilometers totaal: 196
Aantal flyers ontvangen: 351

De statistieken van gisteren waren

Kilometers vandaag:   37,9
Kilometers totaal: 187,6
Aantal flyers ontvangen: 351